W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Steganografia drukarkowa (tutaj wpisz tytuł artykułu), badając jego różne aspekty, odkrywając jego pochodzenie, odkrywając jego znaczenia i analizując jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. Od jego pierwszego pojawienia się po ewolucję w czasie, zagłębimy się w każdy istotny aspekt, który go otacza. Od jego wpływu na kulturę popularną po wpływ na środowisko akademickie, przyjrzymy się całkowicie Steganografia drukarkowa, próbując zrozumieć jego znaczenie i wartość w świecie, w którym żyjemy. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji, podczas której będziemy badać wiele wymiarów Steganografia drukarkowa i odkrywać jego tajemnice. Nie przegap tego!
Drukarkowa steganografia – typ steganografii stosowany przez producentów kolorowych drukarek, takich jak Brother Industries, Canon, Dell, Epson, HP, IBM, Konica Minolta, Kyocera, Lexmark, NRG, Panasonic, Ricoh (w tym marki Lanier i NRG), Savin, Toshiba i Xerox[1], w których do każdego wydruku dodaje się 1 cm² ledwo widocznych żółtych kropek, zawierających w sobie zakodowane informacje, najczęściej numer seryjny urządzenia oraz datę i godzinę wydruku[2].
Sam pomysł i wykonanie wzięły się z tego, że domowe drukarki w latach dziewięćdziesiątych coraz częściej służyły podrabianiu pieniędzy. Wobec oczekiwań rządu, by ograniczyć ten proceder, firmy zaczęły poszukiwać sposobu na identyfikację ewentualnych falsyfikatów.
Zagadnienie drukowania tych kodów monitoruje Electronic Frontier Foundation. Według oświadczenia organizacji z 2017, prawdopodobnie wszystkie nowoczesne komercyjne drukarki laserowe oznaczają drukowane dokumenty jakimś rodzajem kodu śledzącego, niekoniecznie w postaci żółtych kropek, z czego niektóre metody mogą być niewidoczne dla ludzkiego oka[1].