W tym artykule zbadamy fascynujący świat Steve Davis, zajmując się jego najważniejszymi i interesującymi aspektami. Od jego wpływu na obecne społeczeństwo po jego historyczne korzenie, dokładnie przeanalizujemy różne punkty widzenia otaczające Steve Davis. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy różnorodne perspektywy istniejące wokół tego tematu, oferując naszym czytelnikom szerokie i wzbogacające spojrzenie. Ponadto zaprezentujemy studia przypadków i referencje, które zilustrują trafność i znaczenie Steve Davis we współczesnym kontekście. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i wiedzy o Steve Davis!
![]() | |
Pseudonim |
The Nugget, Interesting, Ginger Magician, Romford Slim |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 sierpnia 1957 |
Gra zawodowa |
od 1978 do 2016 |
Najwyższy ranking |
1 (7 sezonów od 1983/84) |
Najwyższy break |
147 (1 raz) |
Breaki 100+ pkt. |
338 |
Zwycięstwa w turniejach | |
Rankingowe |
28 |
Nierankingowe |
53 |
Mistrz świata |
1981, 1983, 1984, 1987-1989 |
Masters |
1982, 1988, 1997 |
UK Championship |
1980, 1981, 1984-1987 |
Grand Prix |
1985, 1988, 1989 |
Irish Masters |
1983, 1984, 1997, 1988, 1990, 1991, 1993, 1994 |
Pot Black |
1982, 1983, 1991, 1993 |
Scottish Masters |
1982, 1983, 1984 |
Odznaczenia | |
Steve Davis (ur. 22 sierpnia 1957 w Londynie) – angielski snookerzysta. Sześciokrotny mistrz świata. Plasuje się na 25 miejscu pod względem zdobytych setek w profesjonalnych turniejach, ma ich łącznie 338[1].
Od 1978 gracz zawodowy, wieloletni lider rankingu światowego (1984-1990). Do 2008 odniósł 81 zwycięstw (rekord), z czego 28 w turniejach rankingowych. Do końca sezonu 2015/2016 na swoim koncie zapisał 338 breaków stupunktowych (12. rezultat w historii).
Zdobył 6 tytułów mistrza świata (1981, 1983, 1984, 1987-1989). Zwycięstwo nad Johnem Parrottem w finale mistrzostw w 1989 (18:3), to najbardziej jednostronny rezultat w historii imprezy. Davis pamiętany jest również z porażki w finale tej imprezy w 1985 – uległ Dennisowi Taylorowi 17:18, w jednym z najbardziej znanych pojedynków w dziejach snookera.
W 1988 otrzymał tytuł „Sportowej Osobowości Roku” BBC oraz Order Imperium Brytyjskiego IV klasy (OBE).
Jednym z jego największych sukcesów było osiągnięcie maksymalnego breaka – 147 pkt podczas turnieju Lada Classic w 1982 roku. Wtedy to po raz pierwszy został sfilmowany przez kamery telewizyjne break maksymalny. Wydarzenie to miało miejsce w Queen Elizabeth Hall w Oldham 11 stycznia 1982 roku.
Steve Davis brał udział w Warsaw Snooker Tour, w którym udało mu się dojść do półfinału pokonując w pierwszej rundzie 4-2 Marcina Nitschke, w półfinale uległ mistrzowi świata Johnowi Higginsowi 5-3. Brał również udział w późniejszym World Series of Snooker 2008 w Warszawie, w którym pokonał Rafała Jewtucha 4-0, ale w następnej rundzie uległ Chińczykowi Ding Junhui 4-2.
W 2010 dotarł do ćwierćfinałów mistrzostw świata, pokonując w I rundzie Marka Kinga 10:9, a następnie eliminując w II obrońcę tytułu, Johna Higginsa 13:11. Trzeci mecz przegrał z późniejszym zwycięzcą całego turnieju – Neilem Robertsonem – wynikiem 5:13.
17 kwietnia 2016 podczas pierwszej rundy rozgrywanych w Sheffield snookerowych mistrzostw świata, ogłosił zakończenie zawodowej kariery.
Poza grą w snookera Davis odnosił także sukcesy w bilardzie dziewięciobilowym (zwycięstwo w Mosconi Cup z Europą – 1995, 2002) oraz w trikach snookerowych (3-krotne mistrzostwo świata – 1994, 1995, 1997).
Turniej | Rok |
---|---|
1981, 1983, 1984, 1987-1989 | |
UK Championship | 1984-1987 |
International Open | 1983-1984, 1987-1989 |
Classic | 1984, 1987-1988, 1992 |
Rothmans Grand Prix | 1985, 1988, 1989 |
British Open | 1986, 1993 |
Thailand Masters | 1992 |
European Open | 1993 |
Regal Welsh Open | 1994, 1995 |