W tym artykule będziemy eksplorować i analizować Stožec (miejscowość) z różnych perspektyw i różnych kontekstów. Stožec (miejscowość) to temat, który przykuł uwagę ludzi na całym świecie, a jego znaczenie i wpływ są niezaprzeczalne. Przez lata Stožec (miejscowość) wywołał gorące debaty, spowodował znaczące zmiany i był źródłem inspiracji dla wielu osób. W tym poście przyjrzymy się bliżej Stožec (miejscowość), aby zrozumieć jego znaczenie, znaczenie i wpływ na nasze życie. Od powstania do ewolucji Stožec (miejscowość) pozostawił niezatarty ślad w społeczeństwie i konieczne jest zrozumienie jego zasięgu, aby docenić jego prawdziwą wartość. Celem tego artykułu jest przedstawienie pełnego i wnikliwego przeglądu Stožec (miejscowość), a tym samym przyczynienie się do zrozumienia i dyskusji na ten temat.
![]() | |||||
| |||||
Państwo | |||||
---|---|---|---|---|---|
Kraj | |||||
Powiat |
Prachatice | ||||
Starosta |
Miroslav Karabec | ||||
Powierzchnia |
104,78 km² | ||||
Wysokość |
780 m n.p.m. | ||||
Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||||
Kod pocztowy |
384 44 | ||||
Tablice rejestracyjne |
PT | ||||
Położenie na mapie kraju południowoczeskiego ![]() | |||||
Położenie na mapie Czech ![]() | |||||
![]() | |||||
Strona internetowa |
Stožec (niem. Tusset) – wieś gminna w południowych Czechach, w powiecie Prachatice, na Szumawie, nad Zimną Wełtawą (Studená Vltava, Kalte Moldau).
Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1769, choć powstała prawdopodobnie w XVI wieku. W otoczonej lasami, należącymi do państwa Schwarzenbergów, osadzie mieszkali wówczas głównie robotnicy leśni. W 1850 doszło tutaj do bitwy kłusowników ze personelem leśnym - kilkadziesiąt osób zaatakowało wieś i przez dłuższy czas oblegało hotel Pstruh, w którym schronili się pracownicy; bitwa pociągnęła ofiary śmiertelne po obu stronach. W 1869 Stožec miał (z okolicznymi osadami) 2654 mieszkańców, a w roku 1900 mieszkało w nim 2733 osób. Od 1855 działała książęca fabryka drewna Tusset - Fabrik - Resonanzholz[1], która działała jeszcze w okresie międzywojennym.
Znaczenie miejscowości wzrosło w 1910, kiedy doprowadzano tutaj linię kolejową kkStB z Czeskich Budziejowic (niem. Vereinigte Böhmerwald-Lokalbahnen, czes. Sdružené pošumavské místní dráhy) do granicy z Bawarią i dalej do Pasawy. W 1930 Stožec wraz z okolicznymi osadami miał rekordową w swojej historii liczbę mieszkańców - spis wykazał 2811 osób. W 1938 wraz z resztą Kraju Sudetów został przyłączony do III Rzeszy.
Po II wojnie światowej nastąpiło gwałtowne zatrzymanie rozwoju wsi - po wysiedleniu miejscowych Niemców liczba mieszkańców spadła do 599 w 1950. W dobie komunistycznej Czechosłowacji za Stožcem zaczynała się zamknięta strefa nadgraniczna. Od 1977 na miejscowym dworcu kończyły swój bieg pociągi osobowe, a torami do granicy (dawna osada Nové Údolí) poruszały się, pod czujną kontrolą służb granicznych, wyłącznie składy z drewnem.
Obostrzenia dotyczące bliskości granicy sprawiły, że w kolejnych dekadach liczba osób mieszkańców nadal spadała: w 1961 żyło w niej 378, w 1970 254, a w 1980 tylko 213 osób.
Po upadku komunizmu Stožec ponownie zaczął się rozwijać, choć obecnie mieszka w nim jedynie 211 ludzi. Jest jednak jednym z centrów turystycznych Szumawskiego Parku Narodowego. Do miejscowości można dostać się samochodem, autobusem i koleją - w 1990 ponownie uruchomiono połączenie pasażerskie do granicy z Niemcami.
W miejscowości znajduje się poczta, szkoła, mała elektrownia wodna oraz oczyszczalnia ścieków, z kolei turystów przyciągają piesze i rowerowe szlaki turystyczne, działa również kilka obiektów noclegowych i gastronomicznych.
Gmina składa się z trzech zamieszkałych osad - České Žleby (Böhmisch Röhren), Dobrá (Guthausen) i Stožec (Tusset). Oprócz nich w gminie znajdują się obręby ewidencyjne Černý Kříž (Schwarzes Kreuz), Horní Cazov (Oberzassau), Nové Údolí (Neuthal), Radvanovice (Schillerberg) oraz obecnie niewyodrębnione Brod (Grasfurth), Dolní Cazov (Unterzassau), Krásná Hora (Schönberg), Ovesná (Haberdorf) i Smolná Pec (Pechofen). W przeszłości były to samodzielne miejscowości, z których po 1945 wysiedlono wszystkich mieszkańców i współcześnie nie są zamieszkałe, najczęściej nie posiadają również dawnej zabudowy.