Sz-7

W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Sz-7, badając jego różne aspekty i cechy, aby zrozumieć jego wpływ w różnych kontekstach. Od momentu powstania do dzisiejszego znaczenia Sz-7 wzbudził znaczne zainteresowanie i debatę, stając się tematem zainteresowania ekspertów i ogółu społeczeństwa. Idąc tym tropem, zbadamy jego ewolucję historyczną, implikacje dla współczesnego społeczeństwa i możliwe konsekwencje, jakie ma na przyszłość. Artykuł ten ma na celu przedstawienie wszechstronnego spojrzenia na Sz-7, oferując w ten sposób solidny punkt wyjścia dla osób zainteresowanych zagłębieniem się w ten złożony i fascynujący temat.

Sz-7
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 ZSRR

Typ

samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy

Konstrukcja

górnopłat o konstrukcji mieszanej

Załoga

6

Historia
Data oblotu

1939

Lata produkcji

1939 – ?

Dane techniczne
Napęd

1 x silnik gwiazdowy MG-31 f

Moc

330 KM

Wymiary
Rozpiętość

13,00 m

Długość

9,40 m

Powierzchnia nośna

23,30 m²

Masa
Własna

1230 kg

Startowa

1900 kg

Osiągi
Prędkość przelotowa

218 km/h

Pułap

3000 m

Dane operacyjne
Użytkownicy
 ZSRR

Sz-7radziecki samolot-amfibia dyspozycyjno-łącznikowy z okresu II wojny światowej zaprojektowany przez biuro konstrukcyjne Wadima Szawrowa.

Historia

Sz-7 z wysuniętym podwoziem

W 1939 roku radziecki konstruktor Wadim Borisowicz Szawrow opracował nowy samolot-amfibię dyspozycyjno-łącznikowy, który był rozwinięciem produkowanego już podobnego wodnosamolotu Sz-2.

Samolot ten przewidywany był do utrzymywania łączności i zaopatrzenia polarnych stacji naukowo-badawczych z bazami. Po wybuchu II wojny światowej został przystosowany do celów wojskowych.

W lotnictwie wojskowym służył do przewozu rannych i transportu pilnych przesyłek. Użyto go m.in. w bitwie stalingradzkiej.

Opis konstrukcji

Samolot-amfibia Sz-7 był górnopłatem o konstrukcji mieszanej. Kadłub łodziowy. Napęd stanowił silnik gwiazdowy zamocowany nad płatem. Podwozie kołowe – chowane w trakcie lotu.

Linki zewnętrzne