W dzisiejszych czasach Szymon Szynkowski vel Sęk to temat o ogromnej wadze, który budzi ogromne zainteresowanie w społeczeństwie. Od samego początku Szymon Szynkowski vel Sęk był przedmiotem badań i debat, przyciągając uwagę specjalistów, badaczy i osób zainteresowanych zrozumieniem jego implikacji i reperkusji. W miarę upływu czasu Szymon Szynkowski vel Sęk ewoluuje i dostosowuje się do zmian w otoczeniu, zawsze pozostając obecnym w agendzie publicznej. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i podejściu związanym z Szymon Szynkowski vel Sęk, analizując jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
24 listopada 1982 |
---|---|
Minister do spraw Unii Europejskiej | |
Okres |
od 13 października 2022 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca | |
Minister spraw zagranicznych | |
Okres |
od 27 listopada 2023 |
Przynależność polityczna | |
Poprzednik | |
Następca |
Szymon Andrzej Szynkowski vel Sęk (ur. 24 listopada 1982 w Poznaniu[1]) – polski polityk, działacz partyjny i samorządowiec, poseł na Sejm VIII, IX i X kadencji, w latach 2018–2022 sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, w latach 2022–2023 minister do spraw Unii Europejskiej w drugim rządzie Mateusza Morawieckiego, w 2023 minister spraw zagranicznych w trzecim rządzie tego samego premiera.
Syn Henryka i Doroty[1]. Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego w Poznaniu oraz stosunków międzynarodowych na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Był stypendystą programu Erasmus na Uniwersytecie w Osnabrück (2003–2004)[2]. W młodości działał w stowarzyszeniu Młodzi Konserwatyści, kierował jego poznańskim oddziałem[3]. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Prawa i Sprawiedliwości. Był asystentem posła Jacka Tomczaka i eurodeputowanego Marcina Libickiego[4]. Później zatrudniany w biurach kolejnych wielkopolskich europosłów PiS – Konrada Szymańskiego i Ryszarda Czarneckiego.
W 2006 po raz pierwszy został radnym Poznania, ponownie wybierany na tę funkcję w 2010[4] i w 2014[5]. W radzie miejskiej do 2015 sprawował funkcję przewodniczącego komisji rewizyjnej[6]. W latach 2012–2015 był przewodniczącym klubu radnych PiS[7]. Był też delegatem Poznania i członkiem zarządu Związku Miast Polskich[8].
W wyborach parlamentarnych w 2015 wystartował do Sejmu w okręgu poznańskim. Uzyskał mandat posła VIII kadencji, otrzymując 8676 głosów[9]. 1 czerwca 2018 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych[10]. W październiku tegoż roku został mianowany pełnomocnikiem rządu ds. szczytu Bałkanów Zachodnich w ramach Procesu Berlińskiego[11], które to stanowisko sprawował do czasu zakończenia polskiej prezydencji w tym procesie. Bez powodzenia kandydował w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2019[12].
W wyborach w tym samym roku z powodzeniem ubiegał się o poselską reelekcję, otrzymując 24 233 głosy[13]. W lutym 2020 został pełnomocnikiem PiS w okręgu poznańskim, zastępując Zbigniewa Hoffmanna[14]. W kwietniu 2020 mianowano go pełnomocnikiem rządu ds. polskiego przewodnictwa w Grupie Wyszehradzkiej[15].
13 października 2022 prezydent Andrzej Duda powołał go na stanowisko ministra do spraw Unii Europejskiej[16]. W wyborach w 2023 trzeci raz z rzędu uzyskał mandat poselski z wynikiem 45 167 głosów[17]. 27 listopada 2023 objął stanowisko ministra spraw zagranicznych w trzecim rządzie Mateusza Morawieckiego[18]. Funkcję tę pełnił do 13 grudnia 2023. W Sejmie X kadencji został wiceprzewodniczącym Komisji do Spraw Unii Europejskiej[19].
W listopadzie 2024 był jedynym kandydatem w wewnątrzpartyjnych wyborach na prezesa zarządu okręgu poznańskiego PiS, jednak jego kandydatura została odrzucona przez lokalnych działaczy[20].