Targowica (Polska)
W dzisiejszym świecie Targowica (Polska) to temat, który interesuje dużą liczbę osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w społeczeństwie, czy wpływ na codzienne życie ludzi, Targowica (Polska) w dalszym ciągu wywołuje debaty i dyskusje w różnych obszarach. Od samego początku po możliwe konsekwencje Targowica (Polska) cieszy się zainteresowaniem naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty Targowica (Polska), analizując jego znaczenie, konsekwencje i ewolucję w czasie.
| wieś | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (III 2011) |
186[2] |
| Strefa numeracyjna |
74 |
| Kod pocztowy |
57-211[3] |
| Tablice rejestracyjne |
DZA |
| SIMC |
0851896 |
Położenie na mapie gminy Ciepłowody  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu ząbkowickiego  | |
 50°41′00″N 16°57′38″E/50,683333 16,960556[1]
| |
Targowica – wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie ząbkowickim, w gminie Ciepłowody.
Podział administracyjny
W latach 1975−1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.
Historia
Nazwę miejscowości w zlatynizowanej staropolskiej formie Targowitz wielokrotnie notuje wraz z sąsiednimi wsiami spisana po łacinie w latach 1269–1273 Księga henrykowska we fragmencie "Richow circa Tagrowitz" oraz innych występujących w tej księdze[4].
Gospodarka
Obecnie znajduje się tu kopalnia bazaltu.
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 138832
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1293 .
- ↑ Stenzel 1854 ↓, s. 71.
Bibliografia
- Gustav Adolf Stenzel: Liber Fundationis Claustri Sanctae Mariae Virginis in Henrichow. Breslau: Josef Max & Komp., 1854.
