Teoria sprężystości

Wygląd przypnij ukryj

Teoria sprężystości, elastomechanika – dział mechaniki ośrodków ciągłych badający odkształcenia sprężyste ciał stałych, powstałe pod wpływem działania sił zewnętrznych i innych czynników np. zmiany temperatury.

Teoria sprężystości dzieli się na liniową teorię sprężystości i nieliniową teorię sprężystości.

Liniowa teoria sprężystości zakłada liniowe związki konstytutywne, czyli obowiązywanie prawa Hooke’a oraz liniowe związki geometryczne, które są odpowiednie do opisu deformacji ciała w zakresie małych przemieszczeń i małych odkształceń.

Pionierem teorii sprężystości był inżynier kolejnictwa, budowniczy kolei Petersburg-Moskwa oraz konstruktor mostów, Feliks Jasiński – autor dzieła Badania nad sztywnością prętów ściskanych – opublikowanej w 1895 roku.

Zobacz też

Przypisy

  1. Adam Tadeusz Troskolański (red.), Mała encyklopedia techniki, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1960, por. elastomechanika, Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego, nfjp.pl .
  2. sprężystości teoria, Encyklopedia PWN  .
  3. „Encyklopedia fizyki” praca zbiorowa PWN 1973 t. 3 s. 426.
  4. Nowacki W., Teoria sprężystości, PWN Warszawa 1970.
  5. Timoshenko S., Goodier J.N., Teoria sprężystości, Arkady Warszawa 1962.
  6. Alfred Liebfeld, Polacy na szlakach techniki, WKŁ, Warszawa 1966.
Nauki fizyczne
główne
działy fizyki
według
zjawisk
mechanika ogólna
mechanika
ośrodków ciągłych
termodynamika
akustyka
elektrodynamika
optyka
radiofizyka
według
skali
fizyka subatomowa
fizyka materii
skondensowanej
inne
mechanika
teoretyczna
klasyczna
kwantowa
występujące
w obu wersjach
teoria pola
klasyczna
kwantowa
interdyscy-
plinarne
fizyka chemiczna
i chemia fizyczna
geofizyka
planetologia
astrofizyka
biofizyka
psychofizyka
socjofizyka
inżynieria
kwantowa
inne działy
stosowane
inne
specjalności