W artykule zostanie poruszona kwestia Teresa Budzisz-Krzyżanowska, która ma ogromne znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Teresa Budzisz-Krzyżanowska jest przedmiotem badań i zainteresowań od wielu lat, a jego aktualność pozostaje aktualna także dzisiaj. Na przestrzeni dziejów Teresa Budzisz-Krzyżanowska odgrywał kluczową rolę w życiu ludzi, czy to na poziomie osobistym, zawodowym czy akademickim. W tym artykule staramy się pogłębić wiedzę i zrozumienie Teresa Budzisz-Krzyżanowska, badając jego różne aspekty i możliwe implikacje dla współczesnego społeczeństwa. Poprzez szczegółową i wyczerpującą analizę będziemy starali się rzucić światło na ważne aspekty związane z Teresa Budzisz-Krzyżanowska, aby zapewnić czytelnikowi wszechstronną i wzbogacającą wizję.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód | |
Lata aktywności |
od 1964 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Narodowy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() |
Teresa Budzisz-Krzyżanowska (ur. 17 września 1942 w Tczewie) – polska aktorka teatralna i filmowa.
W 1964 ukończyła studia w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie. Na scenie teatralnej zadebiutowała 24 stycznia 1965 rolą w widowisku muzycznym Niech no tylko zakwitną jabłonie Agnieszki Osieckiej w reż. Jerzego Uklei, a na małym ekranie w 1968 tytułową rolą w Eugenii Grandet Honoré de Balzaca w reż. Bogdana Hussakowskiego. W 1971 otrzymała pierwszą rolę filmową w obrazie pt. Gonitwa w reż. Zygmunta Hübnera.
Występowała na deskach krakowskich teatrów: Rozmaitości (1964–1966), Teatru im. Juliusza Słowackiego (1966–1972) i Starego Teatru im. Heleny Modrzejewskiej (1972–1983), a następnie Teatru Studio w Warszawie (1983–1997). Od 1997 aktorka Teatru Narodowego w Warszawie.
Współpracowała z wieloma polskimi reżyserami, m.in. z Andrzejem Wajdą, Krzysztofem Kieślowskim, Kazimierzem Kutzem, Barbarą Sass, a także z reżyserami zagranicznymi m.in. z Mártą Mészáros.
Podczas swojej wieloletniej działalności artystyczno-kulturalnej otrzymała wiele odznaczeń, nagród i wyróżnień. Jest m.in. dwukrotną laureatką Nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawanej przez redakcję miesięcznika „Teatr”, którą otrzymała za sezon 1985/1986, za rolę Jenny w Operze za trzy grosze Bertolta Brechta w Teatrze Studio w Warszawie oraz za sezon 2006/2007, za rolę Jokasty w Królu Edypie Sofoklesa, graną gościnnie w Teatrze Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie.
W 1991 roku na 17. Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni otrzymała wyróżnienie dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej za podwójną rolę matki i córki w filmie Odjazd. Dwa lata wcześniej na tym samym festiwalu była nominowana do nagrody za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie Lawa.
W 2000 odcisnęła swoją dłoń na Promenadzie Gwiazd w Międzyzdrojach.