Terrestrial Planet Finder

W świecie Terrestrial Planet Finder istnieje wielka różnorodność doświadczeń, opinii i wiedzy, które przyczyniają się do wzbogacenia naszego zrozumienia i perspektyw na temat Terrestrial Planet Finder. Z różnych punktów widzenia i dyscyplin Terrestrial Planet Finder był przedmiotem zainteresowania i badań, generując debaty, postępy i refleksje, które zachęcają nas do głębszego zagłębienia się w jego znaczenie i wpływ na nasze życie. Na przestrzeni dziejów Terrestrial Planet Finder odgrywał fundamentalną rolę w sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata, wpływając na nasze przekonania, decyzje i działania. W tym artykule przyjrzymy się różnym aspektom Terrestrial Planet Finder, zbadamy jego wielowymiarowość i odpowiemy na kluczowe pytania, które pozwolą nam lepiej zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie.

Terrestrial Planet Finder – interferometr zakresu podczerwieni

Terrestrial Planet Finder – anulowany[1] projekt urządzenia zdolnego do wykrywania planet pozasłonecznych wielkością zbliżonych do Ziemi.

W 2002 roku przedstawiono dwa odmienne rozwiązania, które miały umożliwić uzyskanie wymaganej czułości. Dodatkowym celem urządzenia miało być określenie składu atmosfer i charakterystyki powierzchni nowo odkrytych planet. W 2004 roku oba projekty zostały zaakceptowane przez NASA i weszły w kolejną fazę badań.

  • Interferometr zakresu podczerwieni (ang. Infrared Interferometer (TPF-I)) – zakładał wyniesienie na orbitę wielu mniejszych teleskopów, które zostałyby zamocowane na wspólnym stelażu lub też poruszałyby się swobodnie w precyzyjnie ustalonej formacji. W celu zmniejszenia jasności obserwowanej gwiazdy, aby nie zasłaniała słabego światła planet, miała być zastosowana technika wygaszania fal (ang. nulling). Pozwoliłoby to na zmniejszenie jasności gwiazdy milion razy.
  • Koronograf pracujący w zakresie światła widzialnego (ang. Visible Light Coronagraph (TPF-C)) – zakładał konstrukcję ogromnego teleskopu, który zostałby umieszczony na orbicie. Średnica zwierciadła głównego musiałaby być trzykrotnie większa od zwierciadła Kosmicznego Teleskopu Hubble'a, przy zachowaniu 10-krotnie większej precyzji wykonania. Specjalnie zaprojektowany koronograf blokowałby światło gwiazdy, zmniejszając jego wartość miliard razy.

Według planów NASA TPF-C miał zostać wysłany w 2014 roku, a start TPF-I planowany był na 2020 rok. Jednak według ogłoszonego w lutym 2006 projektu budżetu NASA prace zostały bezterminowo odłożone[1].

Europejska Agencja Kosmiczna planowała podobną misję – Darwin, jednak w 2007 roku ona również została anulowana[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Rage Against the Dying of the Light. Astrobiology Magazine . 2011-06-02. . (ang.).
  2. ↑ Darwin: study ended, no further activities planned. Europejska Agencja Kosmiczna, 2009-10-23. . (ang.).