Torpedowce typu Tumleren
W tym artykule zajmiemy się Torpedowce typu Tumleren, fascynującym tematem, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i hobbystów. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w dziedzinie nauki, Torpedowce typu Tumleren wzbudził w ostatnich latach bezprecedensowe zainteresowanie. Na kolejnych stronach zbadamy różne aspekty Torpedowce typu Tumleren, od jego początków po dzisiejszą ewolucję. Mamy nadzieję, że poprzez dogłębną analizę i konkretne przykłady zapewnimy wzbogacające i wnikliwe spojrzenie na Torpedowce typu Tumleren, aby nasi czytelnicy mogli lepiej zrozumieć jego znaczenie i wpływ we współczesnym świecie.
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Stocznia | |
| Wejście do służby |
1911-1912 |
| Wycofanie |
1935 |
| Zbudowane okręty |
3 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
normalna: 249 ton |
| Długość |
56,4 metra |
| Szerokość |
5,83 m |
| Zanurzenie |
2,16 m |
| Napęd |
1 turbina parowa o mocy 5000 KM |
| Prędkość |
27,5 węzła |
| Załoga |
33 |
| Uzbrojenie | |
Torpedowce typu Tumleren – duńskie torpedowce z początku XX wieku i okresu międzywojennego. W latach 1910–1911 w stoczniach Schichau w Elblągu i Orlogsværftet w Kopenhadze zbudowano trzy okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Kongelige Danske Marine w latach 1911-1912, a skreślono je z listy floty w 1935 roku.
Projekt i budowa
Po zbudowaniu na licencji Normanda w kopenhaskiej stoczni Orlogsværftet w 1907 roku torpedowca „Ormen”, dowództwo duńskiej marynarki zdecydowało o zamówieniu dwóch kolejnych typów torpedowców dla porównania w stoczniach niemieckich (Tumleren) i brytyjskich (Søridderen)[1]. Prototyp pierwszego z nich - „Tumleren” - zamówiono w niemieckiej stoczni Schichaua w Elblągu[1]. Stocznia Schichaua później masowo budowała podobne okręty typu A dla niemieckiej Kaiserliche Marine podczas I wojny światowej[1]. Były to pierwsze duńskie okręty o napędzie turbinowym[2].
Poza „Tumlerenem”, zbudowanym w Niemczech, dalsze dwa okręty tego typu powstały w stoczni Orlogsværftet w Kopenhadze[1][2]. Stępki okrętów położono w 1910 roku, a zwodowane zostały w roku 1911[2].
| Okręt | Oznaczenie burtowe | Stocznia | Początek budowy | Wodowanie | Wejście do służby |
|---|---|---|---|---|---|
| „Tumleren” | 1919: 19, 1921: C1, 1929: N1 | Schichau | 1910 | 1911 | 1911 |
| „Vindhunden” | 1919: 18, 1921: C2, 1929: N2 | Orlogsværftet | 1912 | ||
| „Spækhuggeren” | 1919: 17, 1921: C3, 1929: N3 |
Dane taktyczno-techniczne
Okręty typu Tumleren były torpedowcami o długości całkowitej 56,4 metra, szerokości 5,83 metra i zanurzeniu 2,16 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 249 ton, a pełna 271 ton[2]. Siłownię okrętów stanowiła turbina parowa Schichau o mocy 5000 KM, napędzająca jedną śrubę, do której parę dostarczały dwa kotły typu Normand[2]. Wśród duńskich torpedowców wyróżniały się jednokominową sylwetką[1]. Prędkość maksymalna okrętów wynosiła 27,5 węzła[1][2]. Okręty zabierały zapas 50 ton węgla[3].
Okręty wyposażone były w pięć pojedynczych wyrzutnie torped kalibru 450 mm: jedną stałą na dziobie i cztery na pokładzie (po dwie na każdej z burt)[1][2]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiły dwa pojedyncze działa pokładowe kalibru 75 mm M07 L/52[1][2].
Załoga pojedynczego okrętu składała się z 33 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][a].
Służba
Torpedowce typu Tumleren weszły do służby w Kongelige Danske Marine w latach 1911-1912[2]. Wszystkie jednostki zostały skreślone z listy floty w 1935 roku[1][4].
Uwagi
- ↑ Parkes 1934 ↓, s. 145 podaje, że liczebność załogi wynosiła 39 osób.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Roger Chesneau: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1922–1946. London: Conway Maritime Press, 1980. ISBN 0-85177-146-7. (ang.).
- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
- Ivan Gogin: TUMLEREN torpedo boats (1911-1912). Navypedia. . (ang.).
- Oscar Parkes (red.): Jane’s Fighting Ships 1934. London: Sampson Low, Marston & Co., 1934. (ang.).
|
