W artykule poruszona zostanie tematyka Tryb oznajmujący, która w ostatnich latach wzbudziła duże zainteresowanie w środowisku akademickim i naukowym. Tryb oznajmujący jest tematem szeroko poruszanym w literaturze naukowej i wzbudził zainteresowanie badaczy różnych dyscyplin. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Tryb oznajmujący, w celu przedstawienia kompleksowej i aktualnej wizji na ten temat. Dodatkowo zbadane zostaną praktyczne i teoretyczne implikacje Tryb oznajmujący, a także możliwe kierunki przyszłych badań w tej dziedzinie.
Tryb oznajmujący, tryb orzekający (łac. indicativus) – podstawowy tryb gramatyczny w większości języków świata. Wyraża neutralny lub obiektywny stosunek mówiącego do podawanych faktów, jak również wskazuje, że użytkownik identyfikuje się z podawanymi przez niego faktami lub uważa je za bardzo prawdopodobne[1].
W trybie oznajmującym podawane są informacje w mediach, jest podstawowym trybem narracji zarówno w języku mówionym, jak i pisanym. Tryb oznajmujący nie zawsze jest stwierdzeniem, gdyż używany jest w propagandzie i reklamie, aby odbiorca uwierzył, że tak naprawdę jest, na przykład Ten proszek pierze najlepiej[1]. W mowie zależnej używa się go w celu obiektywnego przekazania czyjejś myśli.
Przeciwieństwem trybu oznajmującego, w języku polskim, jest tryb przypuszczający, a w języku francuskim i niemieckim – tryb łączący[1].