W dzisiejszym świecie Turpizm to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Zarówno w środowisku akademickim, jak i w życiu codziennym, Turpizm stał się tematem zainteresowania wielu różnych osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę i gospodarkę, Turpizm wywołał ciągłą debatę i wygenerował dużą liczbę badań i analiz. W tym artykule zbadamy różne aspekty Turpizm i jego wpływ na różne aspekty dzisiejszego życia. Przeanalizujemy jego początki aż do dzisiejszego wpływu, aby zapewnić pełny i szczegółowy przegląd tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Turpizm (łac. turpis „brzydki”) – zabieg literacki polegający na wprowadzeniu do utworu elementów brzydoty w celu wywołania szoku estetycznego. Tendencja występująca w niektórych kierunkach poetyckich 2. połowy XX wieku, której cechą jest antyestetyzm i swoisty kult brzydoty.
W poezji polskiej turpizm pojawił się po 1956 roku i posługiwali się nim: Stanisław Grochowiak, Ernest Bryll, Andrzej Bursa i inni. Programowo przedstawiciele turpizmu włączyli do swoich utworów motywy brzydoty, kalectwa, choroby, śmierci. Opisywali przedmioty, krajobrazy i zjawiska odrażające (zniszczenie, przemijanie, starzenie się, rozkład), co miało służyć uwiarygodnieniu przedstawionej wizji świata, pomóc w afirmacji rzeczywistości ze wszystkimi jej aspektami.
napisał Grochowiak w wierszu „Czyści”, a w artykule „Turpizm, realizm, mistycyzm” tak odpierał oskarżenia o efekciarstwo wysyłane pod adresem turpistów:
Określenie zostało wprowadzone przez Juliana Przybosia w Odzie do turpistów, w której krytykował Stanisława Grochowiaka, Różewicza i innych twórców zaliczonych przez niego do tej grupy.
Poezja turpistyczna stanowiła protest pokoleniowy.
Turpizm przejawia się też w innych dziedzinach sztuki, na przykład w malarstwie.