V Kielecki Batalion Etapowy
W tym artykule zagłębimy się w V Kielecki Batalion Etapowy i zrozumiemy jego znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie. V Kielecki Batalion Etapowy jest ostatnio tematem dużego zainteresowania i debaty, dlatego istotne jest zrozumienie jego wpływu na różne aspekty codziennego życia. Od wpływu na zdrowie i dobre samopoczucie po rolę w ekonomii i polityce, V Kielecki Batalion Etapowy odgrywa kluczową rolę w naszym sposobie życia i interakcji z otaczającym nas światem. Poprzez szczegółową analizę zbadamy różne aspekty V Kielecki Batalion Etapowy i sprawdzimy, jak ewoluował on w czasie, a także jego możliwe konsekwencje dla przyszłości. Ten artykuł ma na celu rzucić światło na V Kielecki Batalion Etapowy i zapewnić szerszy pogląd na jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1919 |
| Rozformowanie |
1921 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
por. Zygmunt Berling |
| Organizacja | |
| Formacja | |
| Podległość | |
V Kielecki batalion etapowy – oddział wojsk wartowniczych i etapowych w okresie II Rzeczypospolitej pełniący między innymi służbę ochronną na granicy polsko-litewskiej.
Formowanie i zmiany organizacyjne
Prawdopodobnie w listopadzie 1919 utworzono 1/III Kielecki batalion wartowniczy. Dowódcą został por. Zygmunt Berling. Od 14 sierpnia 1920 jako batalion polowy walczył na froncie polsko-rosyjskim. 14 września 1920 został przemianowany na V Kielecki batalion etapowy[1] (wg Odziemkowskiego 5/III przemianowano na V etapowy[2]). 10 września znajdował się w składzie II Brygady Etapowej 3 Armii. Pełnił między innymi służbę wartowniczą w Punkcie Wymiany Jeńców w Równem[3].
W lipcu 1921 batalion przekazano do dyspozycji 2 Armii[1]. Zluzował on na pododcinku kordonowym „Druskieniki” I Kielecki batalion etapowy[3].
W 1921 bataliony etapowe ochraniające granicę przekształcono w bataliony celne[4]. 25 sierpnia 1921, na bazie V Kieleckiego batalionu etapowego, po zasileniu przez żołnierzy z rozformowanego I Kieleckiego batalionu etapowego sformowano w Druskienikach 41 batalion celny[1].
Dowódcy batalionu
- por. Zygmunt Berling
- ppłk Jan Łuszczyk (1 II – 20 IV 1921)
- ppłk piech. Jan Łuszczki (od 6 VI 1921[5])
- por. Zygmunt Berling
Przypisy
- ↑ a b c Ochał 2017 ↓, s. 154.
- ↑ Odziemkowski 2010 ↓, s. 349.
- ↑ a b Ochał 2017 ↓, s. 94.
- ↑ Dominiczak 1992 ↓, s. 64.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 18 czerwca 1921 roku, s. 1065.
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Hubert Bereza, Kajetan Szczepański: Centralna Szkoła Podoficerska KOP. Grajewo: Towarzystwo Przyjaciół 9 PSK, 2014. ISBN 978-83-938921-7-4.
- Henryk Dominiczak: Granica wschodnia Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1919–1939. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10202-0.
- Artur Ochał: Na litewskiej rubieży Brygada KOP Grodno (1929-1939). Warszawa: Instytut Pamięci Narodowej, 2017. ISBN 978-83-8098-148-5.
- Jerzy Prochwicz, Zbigniew Kępa. ABC formacji granicznych II Rzeczypospolitej. „Problemy Ochrony Granic”. 24, 2003. Ketrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej. ISSN 1505-1757.
- Janusz Odziemkowski: Piechota polska w wojnie z Rosją bolszewicką 1919-1920. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adam”, 2010. ISBN 978-83-7072-650-8.
- Janusz Odziemkowski. Organizacja i ochrona zaplecza wojsk polskich na Litwie i Białorusi (luty 1919-lipiec 1920). „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 4 (246), 2013. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.
- Janusz Odziemkowski. Użycie batalionów etapowych i wartowniczych wojsk polskich w walkach w Galicji, na Wołyniu i Lubelszczyźnie, 11 lipca-1 września 1920 roku. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 3 (249), 2014. Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona. ISSN 1440-6281.