W dzisiejszym świecie Vanessa Paradis to temat, który zyskał duże znaczenie i zainteresowanie w różnych obszarach. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę popularną, czy też znaczenie w historii, Vanessa Paradis przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Od początków do obecnej ewolucji Vanessa Paradis był przedmiotem badań, debat i kontrowersji, które wygenerowały niezliczone różnorodne opinie i perspektywy. W tym artykule zbadamy różne aspekty Vanessa Paradis, przeanalizujemy jego wpływ i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście.
![]() Vanessa Paradis (2016) | |
Imię i nazwisko |
Vanessa Chantal Paradis |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Gatunki | |
Zawód | |
Aktywność |
od 1980 |
Odznaczenia | |
![]() | |
Strona internetowa |
Vanessa Chantal Paradis (ur. 22 grudnia 1972 w Saint-Maur-des-Fossés[1]) – francuska piosenkarka, aktorka i modelka.
Urodziła się w Saint-Maur-des-Fossés, na przedmieściach Paryża. Dzieciństwo spędziła w Villiers-sur-Marne, chodziła do liceum Pablo Picasso w Fontenay-sous-Bois. Pierwszy raz wystąpiła na scenie w wieku siedmiu lat za sprawą swojego wuja Didiera Paina, producenta muzycznego, który zaproponował jej występ w amatorskim przesłuchaniu „L’école des enfants”. Zaśpiewała tam piosenkę „Emilie Jolie”, która została pokazana we francuskiej telewizji 3 maja 1980.
W 1985 z pomocą wuja zarejestrowała piosenkę „La magie des surprises-parties”, która nie została wydana na singlu, ale dzięki niej doszło do spotkania z kompozytorem Franckiem Langolffem i twórcą tekstów Etienne’em Roda-Gilem, którzy obiecali napisać piosenkę dla wówczas 14-letniej Paradis. Utwór „Joe le taxi” został wydany w 1986 i stał się ogólnoeuropejskim przebojem[2]. W 1987 nagrała pierwszy album pt. M&J, który promowała singlami „Marylin et John”, „Manolo Manolette” i „Coupe, coupe”.
Jako aktorka zadebiutowała rolą wrażliwej, zakochanej w dużo starszym nauczycielu nastolatki w filmie Jeana-Claude’a Brisseau Noce Blanche (1989)[2], a za swój występ w filmie otrzymała nagrodę Cesara dla najlepiej zapowiadającej się aktorki roku 1990. Wydała również album pt. Variations sur le même t’aime, który nagrała z pomocą Serge’a Gainsbourga.
W 1991 podpisała kontrakt na 3 mln franków z firmą Chanel jako nowa ambasadorka perfum Coco Chanel[3]. W kampanii reklamowej ukazana została pod postacią ptaka w pozłacanej klatce. Swój trzeci album nagrała w Nowym Jorku we współpracy z Lennym Kravitzem i wydała w 1992. Płytę promowała m.in. singlami „Sunday Mondays” i „Be My Baby”.
Następnie zagrała nieporadną sierotę Marię, która poszukuje po Paryżu swojego ojca w celu dokonania na nim zemsty, w filmie Jeana Beckera Elisa (1995). Obraz zebrał pozytywne opinie krytyków, Paradis otrzymała wiele pochwał za znakomitą grę aktorską, a Depardieu podsumował pracę z nią słowami: Stale zaskakiwała mnie swoją siłą, którą w to wkładała. Posiada wszystko, co potrzebne, by zostać wielką aktorką.
W 1997 na ekrany kin francuskich wszedł film Jak kochają czarownice, w którym zagrała wspólnie z Jeanne Moreau. Kolejną produkcją filmową, w jakiej wystąpiła, był film Dziewczyna dla dwóch z Alainem Delonem i Jeanem-Paulem Belmondo w reżyserii Patrice’a Leconte. Z Lecontem ponownie spotkała się na planie filmu Dziewczyna na moście, gdzie partnerował jej Daniel Auteuil. W 2000 wydała album, z którego singlami były m.in. „Pourtant” (teledysk nakręcony przez Johnny’ego) i „Commando”. W 2005 wydała album koncertowy pt. Au Zénith. Następnie zagrała w filmach: Atomik Circus – Le retour de James Bataille (2004), Mon ange (2005) – pierwszy długometrażowy film Serge’a Frydmana i scenarzysty Patrice’a Leconte.
Pod koniec 2007 wydała album pt. Divine Idylle, a jej życiowy partner Johnny Depp wyreżyserował i zagrał w teledysku do promującej płytę piosenki „L'incendie”. W 2008 została ambasadorką firmy Miu Miu. W 2016 zasiadła w jury konkursu głównego na 69. MFF w Cannes.
Od 1998 była związana z aktorem Johnnym Deppem[4], którego poznała cztery lata wcześniej, gdy był związany z Kate Moss[5]. Mają dwoje dzieci: córkę Lily-Rose Depp (ur. 1999) i syna Johna Christophera „Jacka” III (ur. 2002). W czerwcu 2012 para ogłosiła rozstanie[6].
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
FRA [7] |
CHE [8] | ||||||||||||||||||
M & J |
|
13 | – |
| |||||||||||||||
Variations Sur Le Même T’aime |
|
6 | – |
| |||||||||||||||
Vanessa Paradis |
|
113 | – | ||||||||||||||||
Bliss |
|
1 | 31 |
| |||||||||||||||
Divinidylle |
|
1 | 6 |
| |||||||||||||||
Love Songs |
|
1 | 4 |
| |||||||||||||||
Les sources |
|
||||||||||||||||||
„–” oznacza, że album nie był notowany. |
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat | |
---|---|---|---|---|
FRA [7] |
CHE [8] | |||
Best of... |
|
1 | 43 |
|
Tytuł | Dane dot. albumu | Pozycja na liście | Certyfikat |
---|---|---|---|
FRA [7] | |||
Live |
|
121 |
|
Au Zénith |
|
19 | |
Divinidylle Tour |
|
5 | |
Une nuit à Versailles |
|
17 | |
Love Songs Tour |
|
22 |