Włodzimierz Gosławski

Wygląd przypnij ukryj Włodzimierz Gosławski
Data i miejsce urodzenia

12 lipca 1903
Mokrsko

Data i miejsce śmierci

kwiecień 1940
Tatry

Zawód, zajęcie

chemik

Miejsce zamieszkania

Kraków

Narodowość

polska

Tytuł naukowy

dr

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński

Uczelnia

Uniwersytet Jagielloński
Akademia Górniczo-Hutnicza w Krakowie

Stanowisko

asystent

Włodzimierz Gosławski (ur. 12 lipca 1903 w Mokrsku, zm. w kwietniu 1940 w Tatrach) – polski chemik, taternik i alpinista.

Życiorys

Okres przed II wojną światową

We wczesnej młodości brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej. W drugiej połowie lat 20. studiował chemię na Uniwersytecie Jagiellońskim, który ukończył w 1930. Cztery lata później obronił pracę doktorską. Był asystentem na Uniwersytecie Jagiellońskim (1929–1936) i na Akademii Górniczej w Krakowie (1936–1939). Opublikował kilka prac naukowych, m.in.:

Taternictwem zajął się dopiero w roku 1936. W 1938 wspinał się w Alpach. Zdobył wówczas, wspólnie z Wawrzyńcem Żuławskim, najwyższy szczyt Alp Berneńskich – Finsteraarhorn. W latach 1938–1939 pełnił funkcję przewodniczącego Koła Krakowskiego Klubu Wysokogórskiego.

Okres II wojny światowej

W 1939 r. walczył w kampanii wrześniowej. Po kampanii udało mu się uciec z transportu jenieckiego, po czym spotkał Tadeusza Pawłowskiego, który z żoną i siostrą (Adą Kopczyńską) wracał ze Lwowa do Krakowa. We czworo zdecydowali się oni zaopiekować opuszczonym schroniskiem w Roztoce. Przez kilka miesięcy wspierali osoby przedostające się przez Tatry do Wojska Polskiego we Francji. W zimie z powodu tej działalności byli ścigani przez gestapo, zdecydowali się więc na ucieczkę na Węgry. Pierwsza próba ucieczki nie powiodła się – zostali złapani w pociągu przez słowacką żandarmerię i odesłani do Polski.

Włodzimierz Gosławski zmarł w czasie drugiej próby ucieczki, w kwietniu 1940 r.

Okoliczności śmierci Tablice poświęcone osobom zmarłym
w górach na Tatrzańskim Cmentarzu Symbolicznym. Na pierwszym planie,
w lewej dolnej części zdjęcia – tablica poświęcona Włodzimierzowi Gosławskiemu i Adzie Kopczyńskiej

Ponowną próbę Gosławski podjął w marcu 1940 r. wraz z Adą Kopczyńską. Na dzień przed ucieczką udał się do Dzianisza, aby zakupić korony czechosłowackie. Tam w czasie noclegu zatruł się czadem, kolejnego dnia zdecydował się jednak nie porzucać planu. Gosławski i Kopczyńska wyruszyli w góry wraz z czterema innymi osobami mimo bardzo trudnych warunków atmosferycznych. Zatrzymali się oboje na Przełęczy pod Kopą Kondracką, podczas gdy reszta osób zbiegła do Dolinki Rozpadłej. Ponieważ towarzysze nie doczekali się Gosławskiego i Kopczyńskiej, wrócili w górę, gdzie znaleźli martwego już Gosławskiego i skrajnie wyczerpaną Kopczyńską, która zmarła po krótkiej chwili. Ich ciała pozostały w Tatrach – odnaleźli je później wracający z Węgier kurierzy Czesław Wrześniak i Jan Bobowski, a Adę Kopczyńską rozpoznał Józef Krzeptowski. Oboje zostali pochowani na cmentarzu w Kokawie Liptowskiej.

Wybrane osiągnięcia wspinaczkowe

Przypisy

  1. ↑ a b c Bolesław Chwaściński: Z dziejów taternictwa. O górach i ludziach. Warszawa: Sport i Turystyka, 1988, s. 215, 218, 224. ISBN 83-217-2463-9.
  2. ↑ Włodzimierz Gosławski: Studja nad ligniną (praca doktorska). Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych, Rocznik Wydziału Filozoficznego UJ 1 (1930–1934) . Drukarnia Uniwersytetu Jagiellońskiego, 1934. .
  3. ↑ Bibliografia polska 1901–1931, t. 10. www.bn.org.pl. . (pol.).
  4. ↑ Książki aut. Włodzimierza Gosławskiego w: books.google.pl. . (pol.).
  5. ↑ WłodzimierzW. Gosławski WłodzimierzW., Studja nad ligniną, Kraków 1934 .brak strony (książka)
  6. ↑ WitoldW. Wilkosz WitoldW., Na nowych drogach nauki ; Drogi nauki ; Materia i energia ; Czas i przestrzeń, Warszawa: Towarzystwo Uniwersytetów Robotniczych,  .brak strony (książka)
  7. ↑ Na kurierskich szlakach. Partyzanci AK. Przerzuty i Kurierzy . www.partyzanciak.podhaleonline.pl. . (pol.).

Bibliografia

Kontrola autorytatywna (osoba):