Włodzimierz Zatorski

Dzisiaj chcemy poruszyć temat Włodzimierz Zatorski, gdyż jest to temat, który wzbudził duże zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Włodzimierz Zatorski to temat obecny na przestrzeni dziejów, będący przedmiotem analiz i debat w wielu obszarach. W tym artykule proponujemy dogłębne zbadanie różnych wymiarów Włodzimierz Zatorski, aby zapewnić naszym czytelnikom kompleksową i wzbogacającą wizję tego tematu. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, w tym jego implikacje w różnych aspektach życia codziennego, naszym celem jest zaoferowanie szerokiej i kompletnej perspektywy, która pozwala nam lepiej zrozumieć znaczenie i wpływ Włodzimierz Zatorski na nasze społeczeństwo.

Włodzimierz Andrzej Zatorski
Data i miejsce urodzenia

27 czerwca 1953
Czechowice-Dziedzice

Data i miejsce śmierci

28 grudnia 2020
Kraków

Przeor opactwa w Tyńcu
Okres sprawowania

2005–2009

Dyrektor Wydawnictwa Benedyktynów TYNIEC
Okres sprawowania

1991–2007

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

benedyktyni

Śluby zakonne

1981

Prezbiterat

1987

Odznaczenia
Krzyż Wolności i Solidarności

Włodzimierz Andrzej Zatorski OSB (ur. 27 czerwca 1953 w Czechowicach-Dziedzicach[1], zm. 28 grudnia 2020 w Krakowie[2]) – polski benedyktyn, fizyk, w latach 2005–2009 przeor Klasztoru Benedyktynów w Tyńcu, twórca i wieloletni (1991–2007) dyrektor Wydawnictwa Benedyktynów TYNIEC, publicysta[3][4], autor książek o tematyce religijnej, więzień polityczny (1975–1976)[1][5].

Życiorys

Studia i więzienie

Jest synem Andrzeja i Ludmiły, która w czasie II wojny światowej była na robotach przymusowych w Niemczech[1][5].

W czasie nauki w Liceum ogólnokształcącym jako jedyny z klasy nie wstąpił do Związku Młodzieży Socjalistycznej. Po maturze w 1972 r. rozpoczął studia na Politechnice Śląskiej w Gliwicach. Na początku 1973 r. zapisał się do Zrzeszenia Studentów Polskich specjalnie po to, by zaprotestować przeciw realizowanym w marcu tego roku „zjednoczeniu” ruchów studenckich, czyli połączeniu ZSP ze Związkiem Młodzieży Socjalistycznej oraz Związkiem Młodzieży Wiejskiej i utworzeniu Socjalistycznego Związku Studentów Polskich[5]. Był wówczas działaczem Duszpasterstwa Akademickiego przy parafii św. Michała Archanioła w Gliwicach[6][7][5]. Wtedy też nawiązał kontakty z protestantami, którzy organizowali nielegalny „przerzut” Biblii na teren ZSRR. W latach 1973–1974 uczestniczył dwa lub trzy razy w takich akcjach.

W 1974 r. w czasie pobytu w Wiedniu nawiązał kontakt z działaczami polskiej emigracji, od których mógł pozyskiwać bezpłatnie wydawnictwa emigracyjne, m.in. Instytutu Literackiego i paryskiej „Kultury”. Ponieważ wówczas, ze względu na dokładne rewizje osób powracających do Polski z Zachodu, nie było możliwe przewiezienie ich wprost do kraju, postanowił je sprowadzić okrężną drogą. W 1975 r. jego kolega ze studiów dostarczył te książki z Wiednia na Węgry, nad Balaton skąd Zatorski odebrał je i przewiózł do domu Jana Wacławka, ewangelika, studiującego wówczas teologię, obecnie biskupa kościoła luterańskiego w Czechach, który mieszkał w Czechosłowacji niedaleko granicy polskiej. Następnie Zatorski planował, że inny jego kolega Józef Dyrda, w czasie pobytu na tzw. przepustce do Czechosłowacji, weźmie te książki i pójdzie z nimi na turystyczny szlak wiodący wzdłuż granicy czechosłowacko-polskiej, skąd Zatorski ze strony polskiej miał je odebrać, a Dyrda miał wrócić do Polski normalną drogą przez przejście graniczne w Cieszynie. Niestety w czasie wyprawy rozpoznawczej terenu szlaku granicznego zmienili plan i poszli po te książki wprost przez „zieloną granicę”. W drodze powrotnej, gdy nieśli plecaki wypełnione polskimi wydawnictwami emigracyjnymi, m.in. dziełami gen. Władysława Andersa, Witolda Gombrowicza, Czesława Miłosza, Borisa Pasternaka, Aleksandra Sołżenicyna, zostali złapani przez milicję czechosłowacką[5]. Przekazani zostali stronie polskiej i 23 września 1975 r. zostali aresztowani pod zarzutem „nielegalnego przekroczenia granicy w dniu 23.09.1975 r. i próbą przewozu literatury bezdebitowej”. Następnie po kilkumiesięcznym śledztwie, 13 kwietnia 1976 r. Zatorski został (wraz z towarzyszem) skazany wyrokiem Sądu rejonowego w Cieszynie na sześć miesięcy pozbawienia wolności, z uzasadnieniem, że podjął tę próbę nielegalnego sprowadzenia tych książek na teren Polski: „w celu rozpowszechniania zawartych w nich treści podważających zasady ustroju socjalistycznego i szkalujących zwartość bloku państw socjalistycznych, mogących wyrządzić poważną szkodę interesom Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej”. W areszcie spędził 6 miesięcy i 13 dni[1][5]. Równolegle Służba Bezpieczeństwa z Katowic prowadziła od 29 września 1975 r. do 10 maja 1976 r. Sprawę Operacyjnego Rozpracowania o kryptonimie „Przerzut”[1][5].

Po zwolnieniu z więzienia, w maju 1976 r. został wezwany na komisję dyscyplinarną Politechniki Śląskiej, która, mimo że miała polecenie od prorektora skreślenia go z listy studentów, jedynie zawiesiła go w prawach studenta na jeden rok[5]. Miał w tym czasie pracować jako robotnik w ramach „reedukacji socjalistycznej”. Po tej przerwie zdał zaległy egzamin i przeniósł się z Politechniki Śląskiej, na fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim.

Życie w zakonie

Zaraz po ukończeniu studiów, w maju 1980 roku wstąpił do Klasztoru Benedyktynów w Tyńcu. Rok później złożył pierwsze śluby[4], a już 17 listopada 1981 r. został zarejestrowany w „Kartotece księży katolickich” prowadzonej przez Biuro-C Ministerstwa Spraw Wewnętrznych PRL[1]. W 1987 r. przyjął święcenia kapłańskie[4].

8 maja 1991 r. założył przy opactwie w Tyńcu wydawnictwo Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, którym kierował do 2007 r. W latach 2005–2009 był przeorem Klasztoru Benedyktynów w Tyńcu, a w latach 2002–2009 prefektem oblatów świeckich przy tym opactwie[4]. Przez rok w 2011 r. przebywał w pustelni na Mazurach oraz w klasztorze benedyktyńskim Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny na wzgórzu Syjon w Jerozolimie[4][8]. Zmarł 28 grudnia 2020 roku na COVID-19 w czasie światowej pandemii tej choroby[9].

Fundacja Opcja Benedykta

16 stycznia 2020 r. ojciec Włodzimierz Zatorski razem z grupą osób świeckich powołał do życia Fundację Opcja Benedykta. Jej ideą jest droga, jaką św. Benedykt wskazał ludziom w momencie załamania się cywilizacji imperium rzymskiego. Chodzi o poszukiwanie żywej więzi z Bogiem przez Jezusa Chrystusa w codziennym życiu. Jest to droga zarówno dla duchownych, jak i świeckich. Sprowadza się ona do budowania wspólnot, w których można doświadczyć działania Boga. Stąd myśl, aby w jednym miejscu razem z mnichami, na ile to możliwe, we wspólnym życiu uczestniczyli również świeccy. Z myślą utworzenia takiej wspólnoty 2 października 2020 r. fundacja nabyła budynek dawnej szkoły w Farynach w gminie Rozogi na Mazurach. Obiekt ma służyć jednak nie tylko wspólnocie, ale i gościom, dla których na miejscu mają być organizowane warsztaty i rekolekcje. Intencją Zatorskiego było to, by miejsce to było otwarte na każdego człowieka. Po śmierci założyciela w projekt zaangażowali się też inni duchowni benedyktyńscy - m.in. o. Konrad Małys oraz s. Hanna Szmigielska.

Twórczość

Jest autorem książek m.in. o tematyce duchowej, a także 6 tomów rozważań Pisma Świętego na każdy dzień roku, w których „intencją autora jest, aby w oparciu o codzienne rozważania czytań biblijnych, spróbować przemienić swoje życie – stanąć do walki o własne nawrócenie. Wskazówki ojca Zatorskiego zawsze odnoszą się do współczesności i do obecnej kondycji człowieka”[10]:

  1. Acedia – duchowa depresja: wybór tekstów. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2008. ISBN 978-83-7354-228-0.
  2. Acedia dziś. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2010. ISBN 978-83-7354-327-0.
  3. Boże miłosierdzie. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2011. ISBN 978-83-7354-364-5.
  4. Chrystus centrum życia: wybór tekstów z tradycji monastycznej. Kraków: Tyniec, 2002. ISBN 83-7354-008-3.
  5. Dar sumienia. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2006. ISBN 83-7354-043-1.
  6. Droga człowieka. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2006. ISBN 83-7354-165-9.
  7. Dziesięciokrąg: dziesięć kręgów benedyktyńskiej duchowości. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2009. ISBN 978-83-7354-282-2; wyd. 2 – Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2011. ISBN 978-83-7354-385-0.
  8. Kiedy mówimy „Ojcze nasz...”. Kraków: Tyniec, 1999. ISBN 83-87525-26-X; wyd. 2 posz. (Seria „Modlitwa Kościoła”; 7), Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2005. ISBN 83-7354-130-6; wyd. nowe – Kraków: „Tyniec” Wydawnictwo Benedyktynów, 2012. ISBN 978-83-7354-406-2.
  9. Kto pragnie szczęścia?. (Seria „Z Tradycji Mniszej”; 45). Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2008. ISBN 978-83-7354-269-3.
  10. Ład i pokój. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2011. ISBN 978-83-7354-403-1.
  11. Milczeć, aby usłyszeć. (Seria „Z Tradycji Mniszej”; 40). Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2007. ISBN 978-83-7354-216-7.
  12. Od bogów pogańskich do Boga żywego (z profesor Anną Świderkówną rozmawia Włodzimierz Zatorski). Kraków: Tyniec, 2004. ISBN 83-7354-117-9; wyd. 2 zm. (Seria „Dialogi”). Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2007. ISBN 978-83-7354-224-2.
  13. Osiem duchów zła. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2012. ISBN 978-83-7354-414-7.
  14. Otworzyć serce (Seria „Z Tradycji Mniszej”; 35). Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2005. ISBN 83-7354-139-X.
  15. Podstawy duchowości lidera, czyli Charyzmat przywództwa według Reguły św. Benedykta. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2010. ISBN 978-83-7354-348-5.
  16. Pokora (Seria „Z Tradycji Mniszej”; 43). Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2008. ISBN 978-83-7354-266-2.
  17. Przebaczenie. Kraków: Spes, 1997. ISBN 83-87186-11-2; Wyd. 3 popr. i rozsz. – Kraków: Tyniec, 2001. ISBN 83-87525-83-9; wyd. 4 – Kraków: Tyniec, 2004. ISBN 83-7354-073-3; wyd.6 – Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2011. ISBN 978-83-7354-387-4.
  18. Przewodniczka wiary. Kraków: Tyniec, 2001. ISBN 83-87525-71-5; wyd. 2 – Kraków: Tyniec, 2003. ISBN 83-7354-068-7.
  19. Psalmy – szkoła mądrości. Kraków: Tyniec, 1998 . ISBN 83-87525-50-2; Wyd. 2 popr. i rozsz. (Seria „Modlitwa Kościoła”. 5). Kraków: Tyniec, 2003. ISBN 83-7354-046-6; wyd. 3 – Kraków: Tyniec, 2005. ISBN 83-7354-132-2.
  20. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 1, Adwent i okres Bożego Narodzenia. Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2009. ISBN 978-83-7354-311-9.
  21. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 2a, Wielki Post. Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2010. ISBN 978-83-7354-317-1.
  22. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 2b, Okres Wielkanocny. Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2010. ISBN 978-83-7354-368-3.
  23. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 3, Okres zwykły 1–11 tydzień. Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, . ISBN 978-83-7354-360-7.
  24. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 4, Okres zwykły 12–23 tydzień. Kraków: Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, 2010. ISBN 978-83-7354-340-9.
  25. Rozważania liturgiczne na każdy dzień. T. 5, Okres zwykły 24–34 tydzień. Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2012. ISBN 978-83-7354-351-5.
  26. Usłyszeć słowo Boże: praktyka „Lectio divina” (Seria „Czytając Pismo Święte”; 13) Kraków: „Tyniec”, 1999. ISBN 83-87525-33-2; wyd. 2 Kraków: Tyniec, 2003. ISBN 83-7354-060-1.
  27. Wyzwania religijne współczesnego świata a odpowiedź benedyktyńska: 2. Krajowy Zjazd Oblatów Benedyktyńskich Krajowy Zjazd Oblatów Benedyktyńskich 2008; Tyniec (redakcja). Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2009. ISBN 978-83-7354-287-7.
  28. Z mądrości św. Benedykta (wybór i wstęp). Kraków: Tyniec, Wydawnictwo Benedyktynów, 2007. ISBN 978-83-7354-207-5.
  29. Po co Opcja Benedykta, wydanie własne, 2020, dostępna także elektronicznie w pliku pdf.

Odznaczenie

W 2012 r. postanowieniem prezydenta Bronisława Komorowskiego – na wniosek Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej – uhonorowany został Krzyżem Wolności i Solidarności, którym udekorował go prezes IPN Łukasz Kamiński 13 grudnia 2012 r. w Warszawie w czasie uroczystości z okazji 31. rocznicy wprowadzenia stanu wojennego[5][6][11].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Dane osoby z katalogu osób rozpracowywanych przez organy bezpieczeństwa PRL: Włodzimierz Zatorski. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej, ipn.gov.pl. . .
  2. ↑ Informacja na profilu fb opactwa. .
  3. ↑ O. Włodzimierz Zatorski OSB , Poważne sprawy, poważne odpowiedzi .
  4. ↑ a b c d e Zarządzanie a duchowość – seminarium , Benedyktyński Instytut Kultury „Chronić dobro” .
  5. ↑ a b c d e f g h i Agnieszka Jabłońska: 'Krzyż Wolności i Solidarności dla O. Włodzimierza Zatorskiego OSB. Życie zakonne, 14 grudnia 2012. .
  6. ↑ a b „Nagrodą jest wolna Polska”. Wnioskował IPN, odznaczał prezydent. tvn24.pl, 13 grudnia 2012. .
  7. ↑ Krzyż Wolności i Solidarności dla działaczy opozycji , rp.pl, 13 grudnia 2012 .
  8. ↑ Mam dość, wyjeżdżam do pustelni! , Onet.pl, 4 stycznia 2012 .
  9. ↑ Nie żyje o. Włodzimierz Zatorski OSB. info.wiara.pl, 28 grudnia 2020. .
  10. ↑ Włodzimierz Zatorski OSB. Zestaw: „Rozważania liturgiczne na każdy dzień” – 6 tomów , Wydawnictwo Benedyktynów Tyniec .
  11. ↑ Krzyż Wolności i Solidarności dla O. Włodzimierza Zatorskiego , Opactwo Benedyktynów w Tyńcu .

Bibliografia

Linki zewnętrzne