Walenty Miklaszewski
W tym artykule zbadamy wpływ i znaczenie Walenty Miklaszewski w różnych obszarach współczesnego społeczeństwa. Od momentu powstania Walenty Miklaszewski odegrał fundamentalną rolę w życiu ludzi, wpływając na aspekty kulturowe, społeczne, ekonomiczne i polityczne. W całej historii Walenty Miklaszewski był przedmiotem badań i zainteresowań, wywołując debaty i refleksje na temat jego znaczenia i znaczenia. Poprzez krytyczną analizę będziemy starali się lepiej zrozumieć wpływ Walenty Miklaszewski w różnych sferach, a także jego teraźniejszość i przyszłość w coraz bardziej połączonym i współzależnym świecie.
_(cropped).jpg)
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Profesor nauk prawnych | |
| Specjalność: prawo karne | |
| Alma Mater | |
| Doktorat |
1867 |
| Profesura |
1885 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | |
| Odznaczenia | |
| |
Walenty Piotr Miklaszewski herbu Ostoja (ur. 19 maja 1839 w rodzinnym majątku Popiele pod Grodziskiem Mazowieckim, zm. 30 stycznia 1924 w Warszawie) – profesor Szkoły Głównej Warszawskiej i Uniwersytetu Warszawskiego, czołowy przedstawiciel klasycznej szkoły prawa karnego. Działacz penitencjarno-społeczny, reformator systemu wychowawczo-poprawczego dla nieletnich przestępców, organizator kształcenia prawnego. Jeden z założycieli i wieloletni kierownik prac redakcyjnych „Gazety Sądowej Warszawskiej”.
Życiorys
Ukończył gimnazjum w Radomiu, gdzie jego ojciec – również Walenty – był w latach 1846–1862 sędzią Trybunału Radomskiego. W 1856 podjął studia prawnicze na Uniwersytecie w Petersburgu. Studiował też m.in. w Heidelbergu i w Londynie.
Po powrocie do kraju rozpoczął aplikację sądową w Trybunale Cywilnym w Warszawie, jednocześnie pełniąc obowiązki adiunkta prawa kryminalnego i rzymskiego na Wydziale Prawa i Administracji Szkoły Głównej Warszawskiej. W 1866 Rada Ogólna Szkoły wystąpiła o mianowanie go profesorem nadzwyczajnym, na co nie zgodziły się władze rosyjskie. Wówczas napisał i obronił rozprawę „O stanowisku przewodniczącego w sądzie przysięgłych” (1867), otrzymał stopień doktora prawa, a kilka dni potem uzyskał nominację na profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Warszawskiego. W Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (powstałym po likwidacji SGW w 1869) powierzono Miklaszewskiemu wykłady z ustroju sądów i postępowania karnego. Na profesora zwyczajnego awansował dopiero po kilkunastu latach (w 1885), gdyż władze rosyjskie podejrzewały go o głoszenie z katedry propolskich poglądów. W latach 1881, 1884 i 1887 sprawował Miklaszewski ponadto obowiązki sędziego uniwersyteckiego. 15 marca 1895 został przedwcześnie przeniesiony w stan spoczynku, otrzymując kilka miesięcy wcześniej tytuł profesora zasłużonego. W 1885 Miklaszewski ogłosił drukiem obszerny „Wykład postępowania cywilnego rzymskiego”. Było to pierwsze osobne opracowanie tego przedmiotu w romanistyce polskiej[1].
Od 1873, jako jeden z założycieli „Gazety Sądowej Warszawskiej”, kierował jej działem karnym, a do 1889 faktycznie całością prac redakcyjnych. Publikował na łamach „GSW” wiele artykułów i sprawozdań[2].
Brał udział w pracach Towarzystwa Prawniczego w Warszawie i Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, do którego zarządu należał, był członkiem rzeczywistym, a później honorowym. W latach 1905–1918 był członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, od 15 XII 1910 do 20 XII 1916 także członkiem Zarządu TKN[3].
Zmarł 30 stycznia 1924 w Warszawie i został pochowany na cmentarzu Stare Powązki, kwatera C-4-16,17[4].
Jego synem był Walenty Łukasz Miklaszewski, znany warszawski lekarz, antropolog, publicysta, a prawnuczką Marta Olszewska.
Odznaczenia
Order „Odrodzenia Polski” klasy III – w uznaniu zasług, położonych dla Rzeczypospolitej Polskiej na polu nauki i wieloletniej pracy obywatelskiej (29 grudnia 1921)[5][6].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Walenty Miklaszewski – Archiwum Rzeczpospolitej , new-arch.rp.pl (pol.).
- ↑ Strona główna | Palestra , www.palestra.pl (pol.).
- ↑ Dziesięciolecie Wolnej Wszechnicy Polskiej TKN: sprawozdanie z działalności Towarzystwa Kursów Naukowych, 1906-1916, opracowali Ryszard Błędowski, Stanisław Orłowski, Henryk Mościcki, Warszawa 1917, Podkarpacka BC – wersja elektroniczna.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: MIKLASZEWSCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 19.
- ↑ M.P. z 1921 r. nr 298, poz. 353.
Linki zewnętrzne
- Publikacje Walentego Miklaszewskiego w serwisie Polona.pl
