Walerij Bykowski
W tym artykule zbadamy wpływ Walerij Bykowski na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. Od wpływu na technologię po wpływ na kulturę popularną, Walerij Bykowski przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Poprzez dogłębną analizę sprawdzimy, jak Walerij Bykowski ukształtował nasze życie i spowodował istotne zmiany w naszym postrzeganiu świata. Od momentu pojawienia się Walerij Bykowski wywołał żarliwe debaty i był przedmiotem niezliczonych badań, co skłoniło nas do refleksji nad jego znaczeniem we współczesnym kontekście.
 Walerij Bykowski (1978) | |
| Data i miejsce urodzenia |
2 sierpnia 1934 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
27 marca 2019 |
| Narodowość |
rosyjska |
| Funkcja |
kosmonauta pilot, dowódca |
| Łączny czas misji kosmicznych |
20 dni 17 godzin 48 minut |
| Misje | |
| Stopień wojskowy |
pułkownik |
| Wyuczony zawód |
pilot, doktor nauk technicznych |
| Odznaczenia | |
   
| |
Walerij Fiodorowicz Bykowski (ros. Валерий Фёдорович Быковский; ur. 2 sierpnia 1934 w Pawłowskim Posadzie, zm. 27 marca 2019 w Gwiezdnym Miasteczku[1][2]) – radziecki kosmonauta, Lotnik Kosmonauta ZSRR.
Życiorys
W 1952 roku rozpoczął loty na samolotach w moskiewskim aeroklubie. W 1955 roku ukończył szkołę lotniczą, a w 1959 roku szkołę pilotów wojskowych, po której pełnił służbę jako pilot myśliwski oraz instruktor spadochronowy.
W 1960 roku trafił do pierwszej grupy radzieckich kosmonautów (WWS 1). W jej składzie znajdował się do 1982 roku.
Po powołaniu go do oddziału kosmonautów, ukończył studia na Akademii Lotniczej im. Żukowskiego (1968).
Loty załogowe
Został dziewiątym człowiekiem w kosmosie i piątym radzieckim kosmonautą. Brał udział w trzech misjach kosmicznych:
Po raz drugi Walerij Bykowski wystartował w kosmos 13 lat później. W 1976 roku był dowódcą dwuosobowej załogi Sojuza 22 (razem z Władimirem Aksjonowem). Kosmonauci fotografowali m.in. Ziemię przy użyciu multispektralnej kamery. Na Ziemię wrócili po 7 dniach 21 godzinach 52 minutach i 17 sekundach.
W 1978 roku wystartował w przestrzeń kosmiczną po raz trzeci – jako dowódca statku kosmicznego Sojuz 31. Był to lot w ramach programu Interkosmos do stacji kosmicznej Salut 6, a razem z Walerijem Bykowskim poleciał Sigmund Jähn z ówczesnej Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Po wyprawie trwającej 7 dni 20 godzin 49 minut i 4 sekundy obaj wrócili na Ziemię na pokładzie Sojuza 29.
Wykaz lotów
| Loty kosmiczne, w których uczestniczył Walerij F. Bykowski | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 14 czerwca 1963 | Wostok 5 | 19 czerwca 1963 | Wostok 5 | Kosmonauta pilot | 4 dni 23 godzin i 6 minut |
| 2 | 15 września 1976 | Sojuz 22 | 23 września 1976 | Sojuz 22 | Dowódca | 7 dni 21 godzin 52 minut i 17 sekund |
| 3 | 26 sierpnia 1978 | Sojuz 31 | 3 września 1978 | Sojuz 29 | Dowódca | 7 dni 20 godzin 49 minuty 4 sekundy |
| Łączny czas spędzony w kosmosie – 20 dni 17 godzin 47 minut 21 sekund | ||||||
Odznaczenia i nagrody
Wielokrotnie odznaczany i nagradzany. Otrzymał m.in.:
- „Złota Gwiazda” Bohatera Związku Radzieckiego (dwukrotnie)
- Order Lenina (trzykrotnie)
- Order Czerwonego Sztandaru Pracy
- Order Czerwonej Gwiazdy
- Order Karla Marksa (dwukrotnie)
- Order Krzyża Grunwaldu I klasy (uchwała Rady Państwa z 28 października 1963)
- Odznakę Braterstwa Broni
Został odznaczony złotym medalem „Za wybitne osiągnięcia” i honorowym dyplomem Aeroklubu Królewskiego w Szwecji. Był honorowym obywatelem Sieradza (Polska), Kaługi (Rosja), Astany (Kazachstan), Burgasu i Warny (Bułgaria). Jego imię noszą ulice m.in. w miastach Pawłowskij Posad i Jakuck.
Życie prywatne
Był synem Fiodora Fiodorowicza (1908–1981), pracownika kolei, później KGB i Klaudii (ur. 1909). Ożeniony z Walentyną z Suchowych (ur. 1938), miał dwóch synów Walerego (1963–1985, pilot sił transportowych, zginął w katastrofie lotniczej nad Złoczowem) i Sergieja (ur. 1965, pilot sił powietrznych). Zmarł 27 marca 2019 roku w Gwiezdnym Miasteczku pod Moskwą[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Soviet cosmonaut Valery Bykovsky died. International News, 2019-03-27. .
- ↑ a b Krzysztof Kanawka: Walerij Bykowski (1934 – 2019). Kosmonauta.net, 31 marca 2019. .
Bibliografia
- red. Włodzimierz Zonna: Kopernik – Astronomia – Astronautyka – przewodnik encyklopedyczny. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1973, s. 51–52. (pol.).