W tym artykule poruszony zostanie temat Wełniak azjatycki, który był przedmiotem debaty i zainteresowania w różnych obszarach. Wełniak azjatycki cieszy się dużym zainteresowaniem ze względu na swoje znaczenie w dzisiejszym społeczeństwie i wpływ na różne aspekty życia codziennego. Na przestrzeni dziejów Wełniak azjatycki odegrał fundamentalną rolę w ewolucji ludzkości, będąc przedmiotem studiów i badań w wielu dyscyplinach. W tym sensie przeanalizowane zostaną różne perspektywy i podejścia związane z Wełniak azjatycki, w celu zapewnienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat. Celem rygorystycznej i krytycznej analizy jest zagłębienie się w różne aspekty charakteryzujące Wełniak azjatycki, a także jego implikacje i dzisiejsze reperkusje.
Podłużne torebki do 17 cm, wypełnione białym puchem. Nasiona około 8 mm.
Zastosowanie
Drzewo wykorzystywane do produkcji kapoku, dostarcza niemal połowy światowej produkcji tego surowca, jednak jego jakość jest nieco gorsza niż kapoku dostarczanego przez puchowca pięciopręcikowego;
W Tajlandii pręcików używa się do barwienia potraw na czerwono;
Kora, korzenie, żywica mają właściwości lecznicze[7].
Drewno wykorzystywane jako budulec do konstrukcji podwodnych. Nad wodą jest nietrwałe. W Indiach przede wszystkim do produkcji zapałek[8].
Z kwiatów otrzymuje się również barwnik używany podczas wiosennego święta holi.
Pień tego drzewa stanowi trzon konstrukcji ogniska holi-dahan. W niektórych regionach Indii prowadzi to do zniszczenia tysięcy drzew[7].
Dla okresu obchodów holi, miesiąc wcześniej do centrum wioski indyjskiej przesadza się jedno takie drzewko. Zostaje przystrojone w atrybuty bogini Holi Mata i jej brata, oraz obłożone wysuszonym nawozem krowim, sianem i kawałkami drewna. Wieczorem w dniu święta stos się podpala (bogini dokonać miała ceremonii samospalenia sati), obserwując w jakim kierunku drzewo się przewróci. Wtedy płomienie są gaszone i drzewo przesadza się w pierwotne jego miejsce[10].
z drzewa śal (Salmalia malabarica) wykonuje się rytualny pal reprezentujący boga hinduizmu bengalskiego o imieniu Dharmathakur[11].
↑Mateusz Wierciński, 2. Culture and Society, Wokół znaczenia rytuałów ćarak pudźi i przechodzenia przez ogień w Indiach, s. 364
↑Mateusz Wierciński, 2. Culture and Society, Wokół znaczenia rytuałów ćarak pudźi i przechodzenia przez ogień w Indiach, s. 368
↑Mateusz Wierciński. Mitologem drzewa w Indiach i jego obrzędowa egzemplifikacja w dzisiejszym Radźastanie. „Acta Asiatica Varsoviensia”. Warszawa. No 5/1991. s. 97.
Bibliografia
Jens Rohwer: Atlas roślin tropikalnych. Warszawa: Horyzont, 2002. ISBN 83-7311-378-9. Brak numerów stron w książce