Dzisiaj Widyń jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w danej dziedzinie po osoby po prostu poszukujące informacji na dany temat, Widyń stał się punktem odniesienia w bieżącej debacie. Aby lepiej zrozumieć Widyń i jego implikacje, niezbędna jest analiza różnych perspektyw i przeprowadzonych na jego temat badań. W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Widyń, badając jego pochodzenie, ewolucję i wpływ na społeczeństwo. Przygotuj się na podróż pełną odkryć i wiedzy o Widyń!
![]() Twierdza Baba Wida | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Obwód | |||
Wysokość |
34 m n.p.m. | ||
Populacja (2011) • liczba ludności |
| ||
Nr kierunkowy |
094 | ||
Kod pocztowy |
3700 | ||
Położenie na mapie obwodu Widyń ![]() | |||
Położenie na mapie Bułgarii ![]() | |||
![]() | |||
Strona internetowa |
Widyń (bułg. Видин, Widin) – miasto w północno-zachodniej Bułgarii, stolica obwodu Widyń i gminy Widyń, nad Dunajem, przy granicy z Rumunią i Serbią.
Port rzeczny na Dunaju. Przemysłowo-handlowy ośrodek regionu rolniczego; przemysł spożywczy, maszynowy, porcelanowo-fajansowy; rybołówstwo.
Założony przez Rzymian pod nazwą Bononia[1], na miejscu starszej (III w. p.n.e.) osady trackiej[2]. W czasach starożytnego Rzymu kolejno w prowincjach: Mezja, Mezja Dolna, następnie Dacia Ripensis. Następnie tracony na rzecz różnych plemion w czasie wielkiej wędrówki ludów. W X wieku twierdza bułgarska i stolica biskupstwa; 1003 zdobyty przez Bizancjum; w końcu XII wieku znów w granicach Bułgarii; od około 1363 stolica carstwa widyńskiego. 1396 opanowany przez Turków; 1794–1807 siedziba i główna twierdza zbuntowanego przeciwko sułtanowi Osmana Pazwanda-ogłu. Od 1878 należy do Bułgarii.
Promowe przejście graniczne z miastem Calafat w Rumunii. W czerwcu 2013 roku otwarto drogowo-kolejowy most Widyń-Calafat.
Widyń jest siedzibą metropolii Bułgarskiego Kościoła Prawosławnego[3]. W mieście znajdują się dwie zabytkowe, siedemnastowieczne cerkwie: św. Paraskiewy oraz św. Pantelejmona, jak również wzniesiony w okresie międzywojennym na miejscu starszej świątyni sobór św. Dymitra Sołuńskiego[4].