Wieża obronna

W dzisiejszym świecie Wieża obronna stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Niezależnie od tego, czy ze względu na wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na teraźniejszość, Wieża obronna jest tematem, który budzi ciekawość i uwagę wielu odbiorców. W całej historii Wieża obronna był przedmiotem badań, debat i analiz, a jego znaczenie pozostaje dziś namacalne. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty Wieża obronna, od jego początków po znaczenie we współczesnym świecie, aby zapewnić pełny i szczegółowy przegląd tego ekscytującego tematu.

Wieża obronna
Wieża zamku w Melsztynie

Wieża obronna – wieża służąca jako element fortyfikacji, mogąca też pełnić samodzielne funkcje obronne. Wieże wznoszono z drewna lub murowano, na rozmaitych planach (kwadratowych, wielokątnych, okrągłych). Obiekty te służyły do obrony czołowej (czyli prowadzenia ostrzału na wprost) i pionowej (z góry w dół).

Podobną w formie fortyfikacją jest baszta, jednak w przeciwieństwie do wieży, będąca zawsze integralnie związana z obwodem obronnym (np. murem obronnym).

Budowle obronne w postaci wież są znane od bardzo dawnych czasów, jak np. pochodzące z epoki żelaza szkockie brochy. Specyficzne, w szczególności dla fortyfikacji średniowiecznej, typy wież to:

  • donżon – wieża obronna zamieszkiwana podczas pokoju;
  • stołp – wieża obronna niezamieszkiwana podczas pokoju, tzw. wieża ostatecznej obrony;
  • strażnica – element stałej fortyfikacji, w formie wolnostojącej wieży.

W fortyfikacji późnośredniowiecznej i nowożytnej pojawia się wieża artyleryjska, wyposażona w jedną lub więcej działobitnię. Wieże takie mogły być elementami systemu obronnego lub samodzielnymi dziełami, przystosowanymi do obrony okrężnej. Szczególnymi typami są:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b c d Janusz Bogdanowski: Architektura obronna w krajobrazie Polski od Biskupina do Westerplatte. Warszawa-Kraków: PWN, 1996, s. 513 i 559-560.