Wierzba żyłkowana

W dzisiejszym świecie Wierzba żyłkowana to temat, który zyskał niespotykane dotąd znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Zarówno w sferze akademickiej, biznesowej, jak i społecznej, Wierzba żyłkowana stał się przedmiotem ciągłej debaty i dyskusji. Od swoich początków po wpływ na życie codzienne, Wierzba żyłkowana przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i zastosowań. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wierzba żyłkowana, od jego podstaw po obecne trendy, które go otaczają, w celu zapewnienia kompleksowego spojrzenia na ten temat, który jest dziś tak istotny.

Wierzba żyłkowana
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wierzbowate

Rodzaj

wierzba

Gatunek

wierzba żyłkowana

Nazwa systematyczna
Salix reticulata L.
Sp. pl. 2:1018. 1753[3]
Multimedia w Wikimedia Commons
Morfologia

Wierzba żyłkowana[4] (Salix reticulata L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wierzbowatych. Występuje w Ameryce Płn., Azji, Europie[5]. W Polsce występuje wyłącznie w Tatrach i na Babiej Górze. Jeden z najmniejszych gatunków wierzby[6].

Morfologia

Pokrój
Bardzo mała krzewinka szpalerowa, tworząca gęstą zbitą kępkę o kilkucentymetrowej wysokości[6].
Łodyga
Słabo połyskujące lub matowe, płożące się gałązki[6].
Pąki
Nieliczne, dosyć duże, zaokrąglone i zwężające się ku nasadzie, wskutek czego wyglądają jak gdyby osadzone były na trzonkach[6].
Liście
Okrągłe lub szerokoeliptyczne, o długości 1,5–2 cm, całobrzegie, u nasady zaokrąglone lub sercowate, grube. Z wierzchu ciemnozielone i pomarszczone, spodem szarozielone. Charakterystyczną cechą gatunkową jest wyraźnie zaznaczona nerwacja liści. Liście pokryte woskiem, chroniącym przed nadmiernym parowaniem[6][7].
Kwiaty
Roślina dwupienna. Kwiaty zebrane w kotki o jednobarwnych łuskach (przysadkach). Kwiaty męskie mają po 2 wolne pręciki, kwiaty żeńskie pojedyncze, siedzące słupki z krótką szyjką i rozdwojonym znamieniem. Miodniki (po 2 w każdym kwiatku) tworzą zwarty, nierówno wcinany pierścień. Zarówno słupki, jak i nitki pręcików są owłosione[7][6].
  • Kwitnący pęd
    Kwitnący pęd
  • Kwiaty męskie
    Kwiaty męskie
  • Kwiaty żeńskie
    Kwiaty żeńskie
  • Pęd z owocami
    Pęd z owocami

Biologia i ekologia

Zmienność

Tworzy mieszańce z innymi gatunkami karłowatych wierzb: w. alpejską, w. czerniejącą, w. lapońską, w. oszczepowatą, w. wykrojoną, w. zielną[7].

 Zobacz też: Rośliny tatrzańskie.

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ The Plant List. .
  4. ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa, Adam Zając, Maria Zając: Flowering plants and pteridophytes of Poland. A checklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski. Instytut Botaniki PAN im. Władysława Szafera w Krakowie, 2002. ISBN 83-85444-83-1.
  5. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). .
  6. ↑ a b c d e f W. Kulesza: Klucz do oznaczania drzew i krzewów. Warszawa: PWRiL, 1955.
  7. ↑ a b c Zofia Radwańska-Paryska: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wyd. Górskie, 1995. ISBN 83-7104-009-1.
  8. ↑ Paweł Skawiński, Tomasz Zwijacz-Kozica: Tatrzański park narodowy. Warszawa: Elipsa, 2005. ISBN 83-7073-408-1.
  9. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.