Wilczomlecz słodki

W dzisiejszym świecie Wilczomlecz słodki to temat, który zyskał znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Od lat Wilczomlecz słodki jest przedmiotem debaty i analiz ze względu na jego wpływ na codzienne życie ludzi. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę naukową, społeczną, polityczną czy kulturalną, Wilczomlecz słodki okazał się stałym punktem zainteresowania badaczy, ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy, jak Wilczomlecz słodki wpłynął na różne obszary społeczeństwa i jakie ma konsekwencje dla teraźniejszości i przyszłości. Poprzez głęboką analizę staramy się lepiej zrozumieć dzisiejsze znaczenie i zakres Wilczomlecz słodki.

Wilczomlecz słodki
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

różopodobne

Rząd

malpigiowce

Rodzina

wilczomleczowate

Rodzaj

wilczomlecz

Gatunek

wilczomlecz słodki

Nazwa systematyczna
Euphorbia dulcis L.
Sp. Pl. 457 1753[3]

Wilczomlecz słodki (Euphorbia dulcis L.) – gatunek rośliny należący do rodziny wilczomleczowatych (Euphorbiaceae). Występuje w Europie sięgając Ukrainy i Macedonii, a w Polsce w Sudetach, na Pogórzu Sudeckim, w Karpatach Zachodnich i na nielicznych stanowiskach w głębi kraju.

Morfologia

Pokrój
Roślina o mięsistym, rozgałęzionym kłączu.
Łodyga
Obła, luźno ulistniona, osiąga wysokość 20–50 cm i grubość ok. 3 mm.
Liście
Pojedyncze, skrętoległe, owłosione, jajowatolancetowate, tępe, siedzące bądź krótkoogonkowe.
Kwiaty
Kwiatostan typu 3-5 ramiennej wierzchotki. Zawiera uproszczone kwiaty zebrane w nibykwiat. Kwiat żeński z jednym słupkiem otoczony jest kilkoma jednopręcikowymi miodnikami. Miodniki poprzecznie owalne, barwy żółtawozielonej do ciemnopurpurowej. Zalążnia owłosiona.
Owoc
Torebka o długości 3 mm, pokryta brodawkami. Nasiona z elajosomem, rozsiewane przez mrówki.

Biologia i ekologia

Bylina. Kwitnie od kwietnia do maja. Zasiedla gleby świeże, żyzne, o odczynie obojętnym. Występuje w lasach liściastych i mieszanych.

Przypisy

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. The Plant List. .

Bibliografia

  • Leokadia Witkowska-Żuk: Rośliny leśne. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2013. ISBN 978-83-7073-359-9.