W dzisiejszym świecie Wszyscy mają się dobrze (film 2009) stał się tematem coraz większego zainteresowania szerokiego grona odbiorców. Wraz z postępem technologii i globalizacją Wszyscy mają się dobrze (film 2009) staje się coraz bardziej istotny w naszym codziennym życiu. Niezależnie od tego, czy jest to zjawisko społeczne, postać historyczna czy współczesna koncepcja, Wszyscy mają się dobrze (film 2009) przykuł uwagę wielu ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Wszyscy mają się dobrze (film 2009) i przeanalizujemy jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo. Ponadto zbadamy jego ewolucję w czasie i rolę w różnych kontekstach kulturowych. Mamy nadzieję, że dzięki tej eksploracji rzucimy światło na znaczenie i znaczenie Wszyscy mają się dobrze (film 2009) dzisiaj.
| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji |
2009 |
| Data premiery |
świat: 4 grudnia 2009, |
| Kraj produkcji | |
| Język |
angielski |
| Czas trwania |
99 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Kirk Jones |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Henry Braham |
| Montaż | |
| Wytwórnia | |
| Dystrybucja |
Miramax Films, |
| Budżet |
21 mln dolarów[1] |
| Strona internetowa | |
Wszyscy mają się dobrze (ang. Everybody's Fine, 2009) − amerykański dramat filmowy napisany i wyreżyserowany przez Kirka Jonesa, z Robertem De Niro, Drew Barrymore, Kate Beckinsale i Samem Rockwellem w rolach głównych. Jest to remake włoskiego obrazu Giuseppe Tornatore o tym samym tytule (oryg. Stanno Tutti Bene).
Film kręcono w Nowym Jorku i stanie Connecticut. Kilka scen nakręcono na Uniwersytecie Yale[2].
Film zebrał mieszane recenzje, a krytycy ogłosili, że „spokojna, charyzmatyczna rola Roberta De Niro uratowała ten film, ale Wszyscy mają się dobrze smakuje jak stereotypowy świąteczny komediodramat”[3]. Zarzucano mu zbytnią jednowymiarowość postaci drugoplanowych[4]. Choć data premiery wyraźnie wskazywała na aspiracje Oskarowe, film nie otrzymał żadnej nominacji. Obraz był wyświetlany w amerykańskich kinach zaledwie przez trzy tygodnie, zarabiając 9,2 miliona dolarów przy budżecie 21 milionów dolarów[1]. Do polskich kin trafił 8 stycznia 2010, a na DVD 7 maja 2010.
Frank Goode (Robert De Niro) próbując odnowić kontakty z dziećmi po śmierci żony, postanawia zorganizować przyjęcie w domu. Gdy wszystko wydaje się być gotowe, okazuje się, że goście nie przyjadą. Frank postanawia sam ich odwiedzić, wyruszając w podróż (autobusami i pociągami, ze względu na zwłóknienie płuc nie wolno mu latać) do Nowego Jorku (do syna, Davida – artysty malarza), Chicago (do córki, Amy, pracującej w reklamie), Denver (do Roberta – muzyka) i Las Vegas (do Rosie – tancerki).
i inni.
Złote Globy 2009 – nominacja: najlepsza piosenka (I Want to) Come Home, w wykonaniu Paula McCartneya
GLAAD Media 2009 – nominacja: najlepszy film szeroko rozpowszechniony
Opracowano na podstawie napisów końcowych.