Wydmuchrzyca

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Wydmuchrzyca, analizując jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i jego znaczenie w różnych kontekstach. Od czasu pojawienia się Wydmuchrzyca wywołuje ciągłą debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa, którzy starają się zrozumieć jego znaczenie w życiu codziennym. Z biegiem lat Wydmuchrzyca ewoluował i nabrał nowych znaczeń, co doprowadziło do wzrostu zainteresowania badaczy i uczonych tym tematem. W tym sensie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Wydmuchrzyca, odniesienie się do różnych podejść i dostarczenie cennych informacji osobom zainteresowanym poszerzaniem swojej wiedzy na ten temat.

Wydmuchrzyca
Ilustracja
Wydmuchrzyca piaskowa
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

wiechlinowce

Rodzina

wiechlinowate

Rodzaj

wydmuchrzyca

Nazwa systematyczna
Leymus Hochst.
Flora 31: 118. 21 Feb 1848
Typ nomenklatoryczny

Leymus arenarius (Linnaeus) Hochstetter[3]

Synonimy
  • Aneurolepidium Nevski
  • Eremium Seberg & Linde-Laursen
  • Macrohystrix (Tzvelev) Tzvelev & Prob.
  • Malacurus Nevski
  • Microhystrix (Tzvelev) Tzvelev & Prob.[4]
Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons
Leymus flavescens

Wydmuchrzyca (Leymus Hochst.) – rodzaj roślin z rodziny wiechlinowatych. Obejmuje 55 gatunków występujących w strefie klimatu umiarkowanego na półkuli północnej[5][4], jeden gatunek występuje także w Argentynie i Chile w Ameryce Południowej[4][6]. Gatunkiem typowym i zarazem jedynym przedstawicielem rodzaju w Europie Środkowej i w Polsce jest wydmuchrzyca piaskowa Leymus arenarius[7].

Rośliny te występują na stepach i wydmach, często na siedliskach zasolonych lub alkalicznych. Wykorzystywane są do umacniania piasków. Wydmuchrzyca piaskowa wykorzystywana jest w Japonii do wyrobu sznurów, mat i papieru. Gatunki północnoamerykańskie stosowane są jako źródło włókien, ziarna i rośliny lecznicze[6].

Morfologia

Pokrój
Trawy wieloletnie, zwykle kłączowe, o źdźbłach prosto wzniesionych[5].
Liście
Pochwy liściowe rozcięte niemal do nasady. Języczek liściowy błoniasty. Blaszki liściowe u nasady z uszkami lancetowatymi lub półksiężycowatymi. Blaszki często zwijające się, rzadziej płasko rozpostarte, często sztywne, szorstkie i sine[5].
Kwiaty
Zebrane po 3–7 (rzadko jest ich mniej, czasem 1) w kłoski, które są siedzące i wyrastają po 2–3 (rzadziej pojedynczo lub w większej liczbie, do 6) z węzłów kwiatostanu złożonego mającego postać równowąskiego, czasem podługowato-jajowatego kłosa. Plewy są równowąskie do lancetowatych, z 1–3 żyłkami, zwykle nie wystającymi, z kilem lub bez, na szczycie zaostrzone lub z krótką ością. Plewka dolna ma 3–7 żyłek, jest zaostrzona, czasem z krótką ością. Ziarniak przylegający do plewki[5].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Rodzaj z rodziny wiechlinowatych Poaceae z podrodziny Pooideae i plemienia Triticeae[8]. W niektórych ujęciach włączany jest tu rodzaj jęczmieniec Hordelymus[6]. W szerokim ujęciu rodzaju perz Elymus włączane są do niego i Leymus i Hordelymus [9].

Wykaz gatunków[4][10]

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– (ang.).
  3. ↑ Leymus Hochstetter. Index Nominum Genericorum (ING) . Smithsonian Institution. .
  4. ↑ a b c d Leymus Hochst.. Plants of the World online . Royal Botanic Gardens, Kew. .
  5. ↑ a b c d Leymus. Flora of China . eFloras.org. .
  6. ↑ a b c David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 525, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  7. ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 108, ISBN 978-83-62975-45-7.
  8. ↑ Genus Leymus Hochst.. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy) . USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. .
  9. ↑ Marian Falkowski (red.), Trawy polskie, wyd. 1, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1982, s. 215, ISBN 83-09-00593-8, OCLC 10062340.
  10. ↑ Wiesław Gawryś: Słownik roślin zielnych. Kraków: Officina botanica, 2008, s. 114. ISBN 978-83-925110-5-2.