Zakon Ducha Świętego

W dzisiejszym świecie Zakon Ducha Świętego to temat, który zyskał duże znaczenie i zainteresowanie społeczeństwem. Niezależnie od tego, czy chodzi o wpływ na życie codzienne, znaczenie historyczne czy wpływ na kulturę popularną, Zakon Ducha Świętego przykuwa uwagę ludzi na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty związane z Zakon Ducha Świętego, od jego początków po dzisiejszą ewolucję. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu przeanalizujemy różne perspektywy i konteksty, w których Zakon Ducha Świętego pozostawił znaczący ślad. Niezależnie od tego, czy staramy się zrozumieć jego wpływ na współczesne społeczeństwo, czy też odkryć jego historyczne korzenie, Zakon Ducha Świętego prezentuje się jako ekscytujący i stale rozwijający się temat, który nigdy nie przestaje nas zaskakiwać.

Zakon Ducha Świętego
Herb zakonu
Pełna nazwa

Zakon Szpitalników Świętego Ducha z Montpellier

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Założyciel

Gwidon z Montpellier

Data założenia

23 kwietnia 1198

Zakon Ducha Świętego, również duchacy[a], Duchacy de Saxia, Zakon Kanoników Regularnych od Świętego Ducha, łac. Ordo Fratrum Canonicorum Regularium Sancti Spiritus de Saxiazakon założony w Montpellier w Królestwie Francji około 1180, kiedy Gwidon z Montpellier wybudował szpital pomagając biednym i porzuconym dzieciom, oddając swe dzieło pod patronat Ducha Świętego. 22 kwietnia 1198 papież Innocenty III zatwierdził Zakon Ducha Świętego, a w roku 1204 zakon otrzymał od niego szpital w Rzymie zwany pierwotnie Szpitalem Sancta Maria de Saxia, od posługujących w nim braci Zakonu Ducha Świętego, przemianowany wkrótce na Szpital Ducha Świętego. W 1208 r. papież ustanowił nabożeństwo „Stacji Świętej” w rzymskim kościele Ducha Świętego.

Historia

Głównym zadaniem Zakonu Ducha Świętego była pomoc porzuconym dzieciom, ubogim, chorym. Zakon w 1672 został na ziemiach francuskich zniesiony przez Ludwika XIV (na podstawie władzy nad hierarchią kościelną zawartej w konkordacie), ale został przywrócony w 1693. Stracił swój militarny charakter w 1708, a w 1711 papież Klemens XI włączył go do Zakonu św. Łazarza z Jerozolimy.

W 1220 Iwo Odrowąż sprowadził duchaków do Polski do Prądnika pod Krakowem, a w 1244 został przeniesiony do Krakowa przez bpa Jana Prandotę. Pod koniec XIII w. powstały duchackie szpitale w Kaliszu (przed 1282)[1], Sandomierzu i Sławkowie. W 1783 nastąpiła kasata męskiej gałęzi Zakonu Ducha Świętego. Ostatni duchak w Polsce umarł w roku 1823 w Krakowie, a ostatni na świecie – w roku 1875 w Rzymie. Przetrwała jednak żeńska gałąź zgromadzenia. Obecnie w Krakowie znajduje się Dom Generalny Zakonu Sióstr Kanoniczek Ducha Świętego de Saxia.

Towarzystwo Ducha Świętego

Towarzystwo Ducha Świętego zostało powołane w 2003 r. na podstawie dekretu metropolity gdańskiego i kieruje się regułą życia zatwierdzoną w 2009 r. przez abpa Sławoja Leszka Głódzia. Wspólnota zakonna nawiązuje do duchowości i charyzmatu Zakonu Ducha Świętego. Od 2012 r. jest prowadzone Wyższe Seminarium Duchowne Towarzystwa Ducha Świętego pod wezwaniem Świętego Krzyża w Krakowie. Rektorem seminarium i przełożonym wspólnoty zakonnej jest o. Wiesław Wiśniewski TDŚ.

8 września 2017 roku w sanktuarium Matki Bożej Brzemiennej w Gdańsku Matemblewie śluby wieczyste złożyło pierwszych pięciu braci z Towarzystwa Ducha Świętego,

18 maja 2018 roku święcenia kapłańskie przyjęło czterech diakonów z Towarzystwa Ducha Świętego. Sakramentu udzielił im w Gdańsku w archikatedrze oliwskiej bp Zbigniew Zieliński.

Przypisy

  1. Władysław Kościelniak, Krzysztof Walczak: Kronika miasta Kalisza. Kalisz: Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2002, s. 26. ISBN 83-85638-43-1.

Uwagi

  1. Duchaków nie należy mylić z duchaczami.

Bibliografia