Zbigniew Dyka
W tym artykule poruszymy kwestię Zbigniew Dyka, która w ostatnich latach zyskała duże znaczenie. Zbigniew Dyka stał się przedmiotem zainteresowania różnych grup społecznych, od ekspertów w tej dziedzinie po ogół społeczeństwa. Z biegiem czasu Zbigniew Dyka wykazał swój wpływ w różnych obszarach, wywołując debaty, badania i znaczące zmiany. Dlatego konieczne jest pogłębienie jej analizy, aby zrozumieć jej znaczenie i implikacje na poziomie globalnym. Dodatkowo ważne jest zbadanie aktualnych trendów związanych z Zbigniew Dyka, a także możliwych przyszłych scenariuszy, które mogą pojawić się w związku z tym tematem.
| Data i miejsce urodzenia |
5 października 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 kwietnia 2019 |
| Minister sprawiedliwości, prokurator generalny | |
| Okres |
od 23 grudnia 1991 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
| |
Zbigniew Stanisław Dyka (ur. 5 października 1928 w Warszawie, zm. 30 kwietnia 2019[1] w Krakowie[2]) – polski prawnik i polityk, adwokat, poseł na Sejm I kadencji, minister sprawiedliwości w latach 1991–1993.
Życiorys
Syn Zygmunta i Kamilli[2]. W czasie II wojny światowej walczył w Szarych Szeregach. W 1952 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Z zawodu adwokat, był m.in. obrońcą części oskarżonych w tzw. sprawie połanieckiej[3].
Wielokrotnie wybierany do władz samorządu zawodowego, w tym do Naczelnej Rady Adwokackiej. Był m.in. wiceprezesem NRA, pełnił funkcję rzecznika dyscyplinarnego. Był uczestnikiem prac związanego z solidarnościową opozycją Centrum Obywatelskich Inicjatyw Ustawodawczych Solidarności[4].
Od 1991 do 1993 sprawował mandat posła I kadencji wybranego z listy Wyborczej Akcji Katolickiej (jako członek Zjednoczenia Chrześcijańsko-Narodowego) w okręgu krakowskim. Od grudnia 1991 w rządach Jana Olszewskiego i Hanny Suchockiej zajmował stanowisko ministra sprawiedliwości, będąc jednocześnie prokuratorem generalnym. Został odwołany w marcu 1993.
Jego spóźnienie na głosowanie w sprawie wotum nieufności dla rządu Hanny Suchockiej przyczyniło się do przegłosowania tego wotum jednym głosem 28 maja 1993. Według jednej z wersji miał podczas głosowania przebywać w toalecie[5].
W 2004 został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2010 uhonorowany Wielką Odznaką Adwokatura Zasłużonym[7].
Pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera: XXVIA, rząd: płn., miejsce: 21)[8].
Przypisy
- ↑ Zbigniew Dyka. wyborcza.pl, 2 maja 2019. .
- ↑ a b Zbigniew Dyka. rejestry-notarialne.pl. .
- ↑ Grzegorz Wysocki: Wiesław Łuka: zbrodnia połaniecka przeraża do dzisiaj. Trudno uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło. wp.pl, 31 sierpnia 2015. .
- ↑ Kazimierz Barczyk, Stanisław Grodziski, Stefan Grzybowski: Obywatelskie Inicjatywy Ustawodawcze Solidarności 1980–1990. Warszawa: Kancelaria Sejmu, 2001. ISBN 83-7059-503-0. .
- ↑ Komórki rządzą politykami. gazeta.pl, 16 lutego 2006. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 kwietnia 2004 r. o nadaniu orderów (M.P. z 2004 r. nr 39, poz. 681).
- ↑ Uchwała Nr 4 Krajowego Zjazdu Adwokatury z dnia 19 listopada 2010 r.. nra.pl. .
- ↑ Lokalizator Grobów. zck-krakow.pl. .
Bibliografia
|
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
| W dniu zaprzysiężenia |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
