Zino Francescatti

Obecnie Zino Francescatti stał się tematem o dużym znaczeniu w naszym społeczeństwie. Wraz z postępem technologii i globalizacją Zino Francescatti nabrał znaczenia i znaczenia, które przekraczają granice i kultury. Od samego początku Zino Francescatti był przedmiotem badań i analiz, jego implikacje są szerokie i głębokie, wpływając na tak różnorodne aspekty, jak gospodarka, polityka, kultura i społeczeństwo w ogóle. W tym artykule zbadamy różne aspekty Zino Francescatti, jego ewolucję w czasie i wpływ na dzisiejszy świat.

Zino Francescatti
Imię i nazwisko

René-Charles Francescatti

Data i miejsce urodzenia

9 sierpnia 1902
Marsylia

Data i miejsce śmierci

17 września 1991
La Ciotat

Instrumenty

skrzypce

Zawód

skrzypek

Instrument
skrzypce
  • „Hart” Stradivarius (1727)
Odznaczenia
Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Komandor Orderu Sztuki i Literatury (Francja) Krzyż Wielki Orderu Narodowego Zasługi (Francja) Kawaler Orderu Leopolda (Belgia)

Zino Francescatti, właśc. René-Charles Francescatti[1] (ur. 9 sierpnia 1902 w Marsylii[1][2], zm. 17 września 1991 w La Ciotat[1]) – francuski skrzypek.

Życiorys

Jego pierwszym nauczycielem był ojciec, skrzypek René Francescatti[2]. Debiutował publicznie w wieku 5 lat[1][2]. W wieku 10 lat wystąpił jako solista w Koncercie skrzypcowym Ludwiga van Beethovena[1]. W 1926 roku odbył tournée po Wielkiej Brytanii, grając w duecie z Maurice’em Ravelem[1][3]. W 1939 roku po raz pierwszy wystąpił w Stanach Zjednoczonych, wykonując I Koncert skrzypcowy Niccolò Paganiniego z New York Philharmonic pod batutą Johna Barbirolliego[1][3]. Od 1942 roku występował regularnie z Robertem Casadesusem[3]. Dokonał nagrań płytowych dla wytwórni Columbia i Philips[2]. Odznaczony został orderem oficera Legii Honorowej, komandorią Orderu Sztuki i Literatury[2], krzyżem wielkim Orderu Narodowego Zasługi[4] oraz belgijskim Orderem Leopolda[2].

Był pierwszym wykonawcą Suite anglaise Dariusa Milhauda (1945)[3]. Zajmował się także komponowaniem, napisał Préludes na fortepian oraz utwory skrzypcowe: Aria, Polka i Berceuse sur le nom de Ravel[3].

W jego posiadaniu były skrzypce Stradivariego „Hart” z 1727 roku[1]. Po przejściu na emeryturę w 1976 roku sprzedał ten instrument, a uzyskane pieniądze przeznaczył na założenie fundacji wspierającej młodych skrzypków[1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1167. ISBN 0-02-865527-3.
  2. ↑ a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 137. ISBN 83-224-0344-5.
  3. ↑ a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 279. ISBN 0-674-37299-9.
  4. ↑ Décret du 25 février 1989 portant promotion et nomination (Ordre national du Mérite). legifrance.gouv.fr. . (fr.).

Linki zewnętrzne