136 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie)
W tym artykule poruszymy kwestię 136 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie), która jest dziś niezwykle istotna. 136 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) to temat, który wywołał duże zainteresowanie i debatę w różnych obszarach, czy to w sferze społecznej, politycznej, gospodarczej czy naukowej. Jest to złożony problem, który wymaga szczegółowej i dogłębnej analizy, aby zrozumieć jego implikacje i reperkusje. 136 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na społeczeństwo i codzienne życie ludzi. Celem tego artykułu będzie przedstawienie kompleksowego spojrzenia na 136 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie), odniesienie się do jego różnych perspektyw i jego znaczenia dla ogółu społeczeństwa.
| |
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1887 |
| Rozformowanie |
1919 |
| Nazwa wyróżniająca |
4 Lotaryński |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
136 pułk piechoty (4 Lotaryński) (niem. 4. Lothringisches Infanterie-Regiment Nr. 136) – oddział piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.
Charakterystyka
Pułk został sformowany 11 marca1887. Stacjonował w Strasburgu[1]. Wchodził w skład XV Korpusu Armijnego[1]. Wiosną 1914 był w strukturze 30 Dywizji Piechoty[2].
W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 85 Brygady Piechoty[3] został wysłany na front zachodni[4]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[5]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[6]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[7].
Przypisy
- ↑ a b Wykaz niemieckich pułków piechoty ↓.
- ↑ Piechota Cesarstwa Niemieckiego ↓, pułki piechoty nr 121 – 140.
- ↑ Thomas 2019a ↓, s. 14.
- ↑ Thomas 2019a ↓, s. 11.
- ↑ Thomas 2019a ↓, s. 9.
- ↑ Thomas 2019b ↓, s. 10.
- ↑ Thomas 2019c ↓, s. 11.
Bibliografia
- Nigel Thomas: Armia niemiecka w I wojnie światowej 1914–1915. T. 1. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-8178-074-2.
- Nigel Thomas: Armia niemiecka w I wojnie światowej 1915–1917. T. 2. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-8178-075-9.
- Nigel Thomas: Armia niemiecka w I wojnie światowej 1917–1918. T. 3. Oświęcim: Wydawnictwo Napoleon V, 2019. ISBN 978-83-8178-076-6.
- Niemieckie pułki piechoty 1914 – 1918. tnke.home.pl. . (pol.).
- Jonathan Viser: Imperial German Infantry Regiments. The Prussian Machine . prussianmachine.com. . (ang.).
| Pułki gwardyjskie | |
|---|---|
| Pułki grenadierów | |
| Pułki fizylierów | |
| Pułki bawarskie | |
| Pułki „zwykłe” |
|
