140 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie)

W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat 140 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie). Od jego początków do dnia dzisiejszego zbadamy każdy istotny aspekt, który wyznaczał ewolucję 140 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) na przestrzeni czasu. Przeanalizujemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ w różnych obszarach i różne perspektywy, które istnieją wokół tego tematu. Zanurzymy się w jego wielu aspektach, próbując zrozumieć jego prawdziwą istotę i rolę, jaką odgrywa w naszym życiu. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i refleksji na temat 140 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie).

140 pułk piechoty
Infanterie-Regiment Nr. 140
Ilustracja
Historia
Państwo

 Cesarstwo Niemieckie

Sformowanie

1890

Rozformowanie

1919

Działania zbrojne
I wojna światowa
Organizacja
Dyslokacja

Inowrocław

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

II Korpus Armijny

140 Pułk Piechoty (4 Zachodniopruski) (niem. 4. Westpreußisches Infanterie-Regiment Nr. 140) – oddział piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.

Charakterystyka

Pułk został sformowany 1 lutego 1890. Stacjonował w Inowrocławiu[1]. Wchodził w skład II Korpusu Armijnego[1]. Wiosną 1914 był w strukturze 4 Dywizji Piechoty[2].

W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 8 Brygady Piechoty[3] został wysłany na front zachodni[4]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[5]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[6]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[7].

Przypisy

Bibliografia