W dzisiejszym świecie 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona ludzi. Niezależnie od tego, czy jest to debata na temat znaczenia 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) we współczesnym społeczeństwie, wpływu 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) na gospodarkę, czy po prostu fascynacja historią 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie), temat ten przykuł uwagę wielu. Co więcej, 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie) wywołał niekończące się badania, debaty i dyskusje, które doprowadziły do większego zrozumienia i docenienia jego znaczenia. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ 163 Pułk Piechoty (Cesarstwo Niemieckie), analizując różne perspektywy i przedstawiając kompleksowe spojrzenie na ten temat, który jest dziś tak aktualny.
![]() | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1897 |
Rozformowanie |
1919 |
Nazwa wyróżniająca |
Szlezwicko-Holsztyński |
Działania zbrojne | |
I wojna światowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
163 pułk piechoty (niem. Schleswig-Holsteinisches Infanterie-Regiment Nr. 163) – oddział piechoty niemieckiej okresu Cesarstwa Niemieckiego.
Pułk został sformowany 31 marca 1897. Stacjonował w Neumünster i Heide[1] . Wchodził w skład IV Korpusu Armijnego[1] . Wiosną 1914 był w strukturze 17 Dywizji Piechoty[2].
W wyniku mobilizacji, w sierpniu 1914 pułk osiągnął gotowość bojową i w składzie 81 Brygady Piechoty 17 Dywizji Rezerwowej[3] został wysłany na front zachodni[4]. Na stopie wojennej pułk liczył początkowo 3287 żołnierzy i dysponował 53-osobowym sztabem. Jego trzon stanowiły trzy bataliony piechoty liczące etatowo po 1079 żołnierzy. Te dzieliły się na cztery trzyplutonowe kompanie. Ponadto pułk posiadał organiczną kompanię karabinów maszynowych[5]. W kolejnych latach w armii cesarskiej następowała restrukturyzacje wojsk. Wprowadzono nowy model „dywizji wz. 1915”. Zgodnie z jej etatem, pozostawiono w pułku 97-osobową kompanię karabinów maszynowych z 15 kaemami, ale liczebność batalionu piechoty zmniejszono do 650 żołnierzy[6]. Słabszym liczebnie batalionom dodano jednak kompanię karabinów maszynowych, a w 1917 pluton granatników i pluton moździerzy[7].