7Q12

W dzisiejszym świecie 7Q12 stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum osób i sektorów. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w sferze gospodarczej, 7Q12 przykuł uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że 7Q12 jest dziś tak istotnym tematem, analizując jego znaczenie, implikacje oraz możliwe rozwiązania lub perspektywy jego rozwiązania. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zajmiemy się tym, jak 7Q12 zmienia sposób, w jaki rozumiemy otaczający nas świat, a także możliwymi konsekwencjami dla przyszłości.

Rękopis 7Q En gr złożony z pasujących do siebie fragmentów 7Q4, 7Q8 oraz 7Q12

7Q12 – niewielki fragment spisany na pergaminie w języku greckim znaleziony w grocie 7 w Kumran, należący do zwojów znad Morza Martwego. Jest on datowany na około 100 rok p.n.e. Choć zawiera zaledwie dwie litery zachowane w całości odegrał on ważną rolę w identyfikacji tekstów znalezionych w 7 grocie w Qumran.

W 1972 roku José O’Callaghan zidentyfikował fragment oznaczony 7Q4, jako pochodzący z około 100 roku n.e. fragment zawierający urywek 1. Listu do Tymoteusza 3:16, 4:1-3 oraz fragment oznaczony 7Q8 jako urywek Listu Jakuba 1:23, 24[1][2]. Informacja, że wśród rękopisów znad Morza Martwego znaleziono fragmenty Nowego Testamentu została podana do wiadomości publicznej. Jednak opinia ta została odrzucona przez społeczność uczonych, a identyfikacja O’Callaghana została uznana za błędną. W czasopismach pojawiła się fala krytyki. Identyfikację dokonaną przez José O’Callaghana zakwestionowali: Maurice Baillet[3], P. Benoit[4], Colin Hemer[5], Colin Roberts[6] i Kurt Aland[7].

W 1988 roku G. Wilhelm Nebe zaproponował identyfikację fragmentu 7Q4,1 jako część Księgi Henocha 103:3-4, a fragment 7Q4,2, jako część Henocha 98:11. Identyfikacja Wilhelma Nebe 7Q4,1-2 została zakwestionowana przez Carstena Thiede, który wspierał identyfikację O’Callaghana.

W 1996 roku Émile Puech bronił identyfikacji fragmentu 7Q4,1 przez Nebe jako części Henocha 103:3-4, jednocześnie sugerując, że 7Q4,2 jest częścią Henocha 105:1[8][9]. Badania nad rekonstrukcją tekstu wykonane przez Ernesta Muro oraz Puecha wykazały w sposób przekonujący, że fragment 7Q4,1 (Henoch 103:3-4) wraz z 7Q8 (Henoch 103:7-8) oraz 7Q12 (Henoch 103:4) są częścią tego samego dokumentu. Wszystkie trzy fragmenty łączą się ze sobą brzegami i zawierają jeden tekst pochodzący z Księgi Henocha. Badanie to zdecydowanie wyklucza identyfikację fragmentów 7Q4 i 7Q8 jako urywków listów Nowego Testamentu[10][11]. Połączonym trzem fragmentom tekstu nadano wspólne oznaczenie 7Q En gr.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ J. O’Callaghan: ¿Papiros Neotestamentarios en la Cueva 7 de Qumran?. T. 53. Biblica, 1972, s. 91-100. (hiszp.).
  2. ↑ J. O’Callaghan: Supplement To The Journal of Biblical Literature - 1 Tim 3,16; 4,1.3 en 7Q4?. T. 91 No. 2. Biblica, 1972, s. 1-14. (fr.).
  3. ↑ M. Baillet: Les Manuscrits de la Grotte 7 de Qumrân et le Nouveau Testament. T. 53. Biblica, 1972, s. 508-516. (fr.).
  4. ↑ P. Benoit: Note sur les Fragments Grecs de la Grotte 7 de Qumran. Revue Biblique, 1972, s. 321-324. (fr.).
  5. ↑ C.J. Hemer: New Testament Fragments At Qumran?. T. 23. Tyndale Bulletin, 1972, s. 125-128. (ang.).
  6. ↑ C.H. Roberts: On Some Presumed Papyrus Fragments Of The New Testament From Qumran. T. 23. Journal Of Theological Studies (New Series), 1972, s. 446, 447. (ang.).
  7. ↑ Kurt Aland, Neue Neutestamentliche Papyri III, „New Testament Studies”, 20 (4), 1974, s. 357-381, DOI: 10.1017/S0028688500012212 (niem.).
  8. ↑ É. Puech: Notes Sur Les Fragments Grecs Du Manuscript 7Q4 = 1 Hénoch 103 Et 105. T. 103. Revue Biblique, 1996, s. 592-600. (fr.).
  9. ↑ É. Puech: Des Fragments Grecs De La Grotte 7 Et Le Nouveau Testament? 7Q4 Et 7Q5, Et Le Papyrus Magdalen Grec 17 = P64. T. 102. Revue Biblique, 1995, s. 570-584. (fr.).
  10. ↑ E. A. Muro Jr.: The Greek Fragments Of Enoch From Qumran Cave 7. T. 70. Revue De Qumran, 1997, s. 307-312. (ang.).
  11. ↑ É. Puech: Sept Fragments de la Lettre d'Hénoch (1 Hén 100, 103 et 105) Dans La Grotte 7 de Qumrân. T. 70. Revue De Qumran, 1997, s. 313-323. (fr.).

Bibliografia