Adrastea (księżyc)
Dziś chcemy zagłębić się w fascynujący świat Adrastea (księżyc). Niezależnie od tego, czy jesteś miłośnikiem historii, entuzjastą technologii, czy po prostu osobą ciekawą nowych perspektyw, jesteśmy pewni, że ten artykuł zachwyci Cię od samego początku. Zanurz się z nami w podróż, która obejmie początki Adrastea (księżyc) aż do jego wpływu na współczesne społeczeństwo, odkrywając jego kulturowe, naukowe i emocjonalne implikacje. Dołącz do nas, gdy będziemy badać różne aspekty Adrastea (księżyc), odkrywając jego znaczenie i znaczenie w dzisiejszym świecie.
 Zdjęcie Adrastei z sondy Galileo | |
| Planeta | |
|---|---|
| Odkrywca | |
| Data odkrycia |
8 lipca 1979 |
| Tymczasowe oznaczenie |
S/1979 J 1 |
| Charakterystyka orbity | |
| Półoś wielka |
129 000 km[1] |
| Mimośród |
0,0018[1] |
| Okres obiegu |
0,298 d[1] |
| Nachylenie do płaszczyzny Laplace’a |
0,054°[1] |
| Długość węzła wstępującego |
228,378°[1] |
| Argument perycentrum |
328,047°[1] |
| Anomalia średnia |
135,673°[1] |
| Własności fizyczne | |
| Wymiary |
20 × 16 × 14 km |
| Objętość |
~2345 km³ |
| Masa |
~2 × 1015 kg |
| Średnia gęstość |
0,86 g/cm³ |
| Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,002 m/s² |
| Prędkość ucieczki |
8 m/s |
| Okres obrotu wokół własnej osi |
synchroniczny |
| Albedo |
0,100 ± 0,045 |
| Jasność obserwowana (z Ziemi) |
18,7m |
| Temperatura powierzchni |
~122 K |
Adrastea (Jowisz XV) – księżyc Jowisza, odkryty w 1979 roku przez Davida Jewitta i jego profesora Edwarda Danielsona, na podstawie zdjęć nadesłanych przez sondę Voyager 2.
Nazwa
W 1983 roku otrzymała imię pochodzące z mitologii greckiej. Adrastea była córką Zeusa (Jowisza) i Ananke.
Charakterystyka fizyczna
Adrastea jest jednym z mniejszych księżyców planety, ma średnicę ok. 16 km. Ma ona dość niewielką gęstość, z czego można wnioskować, że składa się ona w dużej mierze z lodu wodnego.
Orbita
Orbita księżyca znajduje się w obrębie granicy Roche’a Jowisza, lecz dzięki niewielkim rozmiarom nie uległ on zniszczeniu. Okres obiegu Adrastei wokół Jowisza równa się okresowi jego obrotu wokół własnej osi, przez co księżyc zwraca się zawsze tą samą półkulą ku planecie (podobnie jak ziemski Księżyc).
Adrastea okrąża Jowisza po prawie kołowej orbicie wzdłuż zewnętrznej krawędzi głównego pierścienia planety i może być źródłem części jego materii. Jest ona księżycem pasterskim tego pierścienia. Jest to także najmniejszy spośród grupy wewnętrznych księżyców regularnych planety (grupy Amaltei).
Zobacz też
- chronologiczny wykaz odkryć planet, planet karłowatych i ich księżyców w Układzie Słonecznym
- księżyce galileuszowe
- lista naturalnych satelitów Jowisza
