Błonie (województwo świętokrzyskie)
W dzisiejszym świecie Błonie (województwo świętokrzyskie) jest bardzo istotną kwestią, która wpływa na społeczeństwo w różnych aspektach. Od dziesięcioleci Błonie (województwo świętokrzyskie) jest przedmiotem badań i zainteresowania ekspertów, badaczy i specjalistów z różnych dziedzin. Jego wpływ rozciąga się od ekonomii po politykę, w tym kulturę i środowisko. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty związane z Błonie (województwo świętokrzyskie), analizując jego znaczenie, konsekwencje i możliwe przyszłe scenariusze, jakie może wiązać się z jego rozwojem. Od swoich początków po dzień dzisiejszy Błonie (województwo świętokrzyskie) stał się powodem niekończących się debat i refleksji, które przyczyniły się do wzbogacenia wiedzy o tym zjawisku.
| wieś | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2019) |
322[2] |
| Strefa numeracyjna |
15 |
| Kod pocztowy |
27-660[3] |
| Tablice rejestracyjne |
TSA |
| SIMC |
0796453[4] |
Położenie na mapie gminy Koprzywnica  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego  | |
 50°35′26″N 21°36′40″E/50,590556 21,611111[1]
| |
Błonie – wieś sołecka w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[5][4]. W administracji kościelnej rzymskokatolickiej wieś położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa tarnobrzeskiego.
W 1998 r. Błonie miało 346 mieszkańców i 87 gospodarstw o łącznej powierzchni 255,67 ha.
Części wsi
| SIMC | Nazwa | Rodzaj |
|---|---|---|
| 0796460 | Kolonie | część wsi |
Wśród obiektów fizjograficznych występują nazwy: Doły – pola, Gaj – pola.
Historia i kalendarium
Wieś Błonie w źródłach historycznych nosi nazwę: Blone, Blonie, Blonye Maior i Blonye Maius. (Długosz L.B. T II – index nominum personarum, locorum) wspomina Blonye (Długosz L.B. III str. 365) opisuje Blonye Maius (Długosz L.B. III str. 378) opisuje Blonye Maior
- Wczesne średniowiecze
Nadane przed rokiem 1176 klasztorowi jędrzejowskiemu przez Jana arcybiskupa gnieźnieńskiego. Część wsi tej opat zamienia w r. 1250 na wieś Wszeborzyce, własność klasztoru koprzywnickiego. W dokumencie z roku 1256. (Kod. Mał. 51) Błonie podane były jako własność tego klasztoru[6]. Tłem zamiany był spór pomiędzy klasztorami cystersów w Koprzywnicy i Jędzejowie, rozstrzygnięty przez Kapitułę Generalną w Morimond
Wieś tę otrzymał drogą zamiany król Kazimierz i ponownie odstąpił ją klasztorowi koprzywnickiemu w 1368 r. w zamian za inne posiadłości. (Kod. Mał. III, 226)[6].
- Wiek XV i XVI
W XV wieku dziesięcinę snopową z Błonia pobierał klasztor koprzywnicki. W XVI wieku folwark w Błoniu (6,5 łana) należał do szlachcica Andrzeja Niedrzwickiego, który miał płacił podatek od 13 kmieci, 2 zagrodników, 2 rzemieślników i 4 komorników; w osadzie młyńskiej było 2 domy i 14 mieszkańców.
- Wiek XVIII
W XVIII wieku Błonie należało do rodziny Lanckorońskich, którzy w końcu tego stulecia wybudowali zabudowania dworskie z drewna modrzewiowego; w latach 30. XIX wieku dwór nabyła ziemiańska rodzina Zarzyckich (był ich własnością aż do 1944 r.).
- Wiek XIX
Błonie – było wsią w powiecie sandomierskim gminie i parafii Koprzywnica. Odległe 15 wiorst od Sandomierza[6], Spis z roku 1827 – było tu 31 domów i 225 mieszkańców[7]
W roku 1884 w Błoniach było 32 domy, 370 mieszkańców, 275 mórg dworskich i 80 włościańskich. We wsi był młyn wodny[6].
- Wiek XX
W latach 1928–1930 prace archeologiczne na terenie cmentarzyska w Błoniu prowadził doc. dr J. Żurowski. Cmentarzysko znajduje się na zachodzie wsi, na wzgórzu zwanym Nadworskim, chociaż szczyt tego wzniesienia zniszczono i pozostało po nim zagłębienie, które nosi nazwę Dołu Dworskiego. Znaleziono tam wyroby celtyckie, m.in. naczynia toczone i paciorki. Wykopaliska w Błoniu datuje się na końcową fazę rozwoju kultury łużyckiej (koniec epoki brązu i wczesny okres halsztacki). Cmentarzysko błońskie zawiera trzy kultury: skrzynkowcową, podkloszowcową i łużycką; było w użyciu w latach ok. 500-400 r. p.n.e.
W 1929 r. wieś Błonie miała 27 domów i 176 mieszkańców, była tu 1 klasa Publicznej Szkoły Powszechnej.
Zabytki
Park dworski, wpisany do rejestru zabytków nieruchomych (nr rej.: A.690 z 19.12.1957)[8].
Przypisy
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 6705
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 14
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 69 .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. .
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. .
- ↑ a b c d Błonie(7), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 165.
- ↑ Błonie(5), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 251.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 stycznia 2025, s. 52 .
| Miasto | |
|---|---|
| Wsie | |
| Części miasta | |
| Części wsi |
|
| Kolonie wsi |
