Barwnica pacyficzna
W tym artykule zbadamy fascynującą historię Barwnica pacyficzna, tematu, który przykuł uwagę naukowców, naukowców i entuzjastów. Na przestrzeni lat Barwnica pacyficzna odegrał kluczową rolę w społeczeństwie, wpływając na znaczące zmiany w sposobie, w jaki żyjemy i rozumiemy otaczający nas świat. Od skromnych początków po obecny wpływ Barwnica pacyficzna pozostawił niezatarty ślad w historii, a w tym artykule zagłębimy się w jego złożoną i ekscytującą narrację. Mamy nadzieję rzucić światło na ten temat i zaoferować naszym czytelnikom kompleksowe spojrzenie na tę kwestię poprzez szczegółową analizę i dogłębne spojrzenie na wiele jej aspektów.
| Eclectus infectus | |
| Steadman, 2006 | |
 Ilustracja z 1793, prawdopodobnie[1] przedstawia barwnicę pacyficzną | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Infragromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Plemię | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
barwnica pacyficzna |
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2] | |
 | |
Barwnica pacyficzna[3] (Eclectus infectus) – gatunek średniej wielkości wymarłego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae), jeden z dwóch przedstawicieli rodzaju Eclectus (obok barwnicy, Eclectus roratus). Opisany w 2006 roku.
Systematyka
Po raz pierwszy barwnicę pacyficzną opisano w 2006 na łamach „Pacific Science”. Za holotyp posłużyło łącznie 21 kości, odnalezionych na trzech wyspach Tonga (ʻUiha, ʻEua, Lifuka) i na jednej z wysp Vanuatu (Malekula). Jest to drugi, obok niewymarłej jeszcze barwnicy, przedstawiciel Eclectus. Epitet gatunkowy infectus oznacza z łaciny zabarwiony lub poplamiony i odnosi się do przypuszczalnie barwnego upierzenia gatunku[4].
Barwnicę pacyficzną opisano na podstawie holotypu – kości udowej – i paratypów, datowanych na holocen i późny plejstocen. Od E. roratus odróżniają ją m.in. solidniej zbudowane nogi i czaszka. Przedstawiciele gatunku mieli mniejsze skrzydła niż drugi żyjący gatunek Eclectus. Skok z wyspy Lifuka jest niemal identycznej długości, co u barwnicy, jednak wszystkie pozostałe kości kończyn dolnych u nowo opisanego gatunku są dłuższe.
Wymarcie
Prawdopodobnie wymieranie barwnicy pacyficznej rozpoczęło się 3000 lat temu, kiedy Tonga i Vanuatu zaczęli zasiedlać ludzie[4]. Możliwe, że na tongańskim archipelagu Vavaʻu barwnica pacyficzna nie wymarła co najmniej do 1793. W raporcie z wyprawy Alessandra Malaspiny na Tonga znalazła się ilustracja przedstawiająca papugę, która prawdopodobnie jest barwnicą pacyficzną. Jedynym rdzennym gatunkiem papugi na Tonga jest loreczka modroczapkowa (Vini australis); na Tonga introdukowano fidżyjkę kasztanowatą (Prosopeia tabuensis), której wygląd dzioba wyraźnie odbiega od tego u ptaka na ilustracji. Opis pod ilustracją Malaspiny brzmiał Loro de Babau | Todo verde (Papuga z Vavaʻu, cała zielona). Loreczka modroczapkowa, choć większość jej upierzenia jest zielona, ma również fragmenty upierzenia innej barwy. Do tego dziób przedstawionej na ilustracji papugi jest masywny jak u Eclectus, a okolice stawu skokowego nagie (u loreczki modroczapkowej porastają je pióra)[1].
Przypisy
- ↑ a b Olson, Storrs L.. Birds, including extinct species, encountered by the Malaspina Expedition on Vava'u, Tonga, in 1793. „Archives of natural history”. 33 (1), s. 42–52, 2006.
- ↑ Eclectus infectus, The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Psittaculini Vigors, 1825 (Wersja: 2020-07-29). Kompletna lista ptaków świata . Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. .
- ↑ a b David W. Steadman. A New Species of Extinct Parrot (Psittacidae: Eclectus) from Tonga and Vanuatu, South Pacific. „Pacific Science”. 60 (1), s. 137–145, 2006.