Dziś temat Blankenberge (1954) jest niezwykle ważny i przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, jego dzisiejsze znaczenie, czy po prostu ze względu na swoją fascynującą historię, Blankenberge (1954) stał się tematem ciągłej debaty. Od samego początku po możliwe konsekwencje w przyszłości Blankenberge (1954) okazał się ekscytującym tematem, który zasługuje na dogłębne zbadanie. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty Blankenberge (1954), analizując jego pochodzenie, ewolucję i możliwe przyszłe scenariusze.
![]() Siostrzany „Knokke” w 1968 roku | |
Klasa | |
---|---|
Typ | |
Historia | |
Stocznia | |
Położenie stępki |
grudzień 1952 |
Zamówiony dla ![]() | |
Nazwa |
MSC-170 |
![]() | |
Nazwa |
„Blankenberge” (M923) |
Wejście do służby |
26 maja 1954 |
Wycofanie ze służby |
1969 |
![]() | |
Nazwa |
„Thaleia” (M210) |
Wejście do służby |
26 września 1969 |
Wycofanie ze służby |
grudzień 2004 |
Dane taktyczno-techniczne | |
Wyporność |
standardowa: 330 t |
Długość |
44 m całkowita |
Szerokość |
8,3 m |
Zanurzenie |
2,6 m |
Materiał kadłuba |
drewno |
Napęd | |
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 880 KM, 2 śruby | |
Prędkość |
13,5 węzła |
Zasięg |
2700 Mm przy 10,5 w. |
Uzbrojenie | |
2 działka plot. kal. 20 mm (1 x II) | |
Wyposażenie | |
radar, sonar, trały | |
Załoga |
36 |
Blankenberge (M923) – belgijski trałowiec z lat 50. XX wieku, jedna z 26 zbudowanych dla Belgijskiej Marynarki Wojennej jednostek amerykańskiego typu Adjutant. Stępkę okrętu położono w grudniu 1952 roku w stoczni Consolidated Shipbuilding w Morris Heights, a w skład marynarki wojennej Belgii został przyjęty 26 maja 1954 roku. W 1969 roku jednostkę zwrócono USA, po czym została przekazana Grecji i wcielona do marynarki wojennej pod nazwą „Thaleia” (gr. „Θάλεια”). Jednostkę wycofano ze służby w grudniu 2004 roku.
Projekt trałowców typu Adjutant (Blackbird) powstał jako rozwinięcie drugowojennych jednostek typu YMS[1] . Okręty miały w większości zasilić floty państw sojuszniczych, w ramach Major Defense Acquisition Program (MDAP)[1][2]. Spośród 159 zbudowanych jednostek oryginalnego typu Blackbird tylko 20 zasiliło United States Navy, a wiele zbudowano za granicą z amerykańską i brytyjską pomocą[1] .
Przyszły „Blankenberge” zbudowany został w stoczni Consolidated Shipbuilding w Morris Heights[3][4] . Stępkę okrętu położono w grudniu 1952 roku, nieznana jest data wodowania[4] . Jednostka miała nosić oznaczenie MSC-170[5][6].
Okręt był przybrzeżnym, małomagnetycznym trałowcem o długości całkowitej 44 metry (42 metry między pionami), szerokości 8,3 metra i zanurzeniu 2,6 metra[3]. Kadłub okrętu wykonany był z drewna[3][5]. Wyporność standardowa wynosiła 330 ton, a pełna 390 ton[3][4] . Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne General Motors 8-268A o łącznej mocy 880 KM, napędzających dwie śruby[3][4] . Prędkość maksymalna jednostki wynosiła 13,5 węzła[3][4] . Zapas paliwa wynosił 28 ton, co zapewniało zasięg 2700 Mm przy prędkości 10,5 węzła[3][5].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się początkowo z podwójnego zestawu działek plot. kalibru 20 mm Oerlikon L/70 Mark 24[4][5]. Wyposażenie trałowe obejmowało trały: mechaniczny, elektromagnetyczny i akustyczny[4] . Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar nawigacyjny Decca 1229 oraz kadłubowy sonar AN/UQS-1[3][4] .
Załoga okrętu składała się z 36 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][4][a].
„Blankenberge” został przyjęty w skład Belgijskiej Marynarki Wojennej 26 maja 1954 roku[7][b]. Okręt otrzymał numer burtowy M923[3][5]. W 1969 roku trałowiec został zwrócony USA, po czym został przekazany Grecji i wszedł do służby w Polemiko Naftiko pod nazwą „Thaleia” („Θάλεια”)[4][7] . Okręt otrzymał numer taktyczny M210[8][7] . Jednostkę wycofano ze służby w grudniu 2004 roku[7] .