Malmédy (1953)
W dzisiejszym świecie Malmédy (1953) to temat, który zyskał niespotykane dotąd znaczenie w różnych obszarach społeczeństwa. Zarówno w sferze akademickiej, biznesowej, jak i społecznej, Malmédy (1953) stał się przedmiotem ciągłej debaty i dyskusji. Od swoich początków po wpływ na życie codzienne, Malmédy (1953) przyciąga uwagę ekspertów i ogółu społeczeństwa, generując rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i zastosowań. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Malmédy (1953), od jego podstaw po obecne trendy, które go otaczają, w celu zapewnienia kompleksowego spojrzenia na ten temat, który jest dziś tak istotny.
 Siostrzany „Knokke” w 1968 roku | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
kwiecień 1952 |
Zamówiony dla  US Navy
| |
| Nazwa |
MSC-154 |
 Belgia
| |
| Nazwa |
„Malmédy” (M922) |
| Wejście do służby |
15 maja 1954 |
| Wycofanie ze służby |
1969 |
 Polemiko Naftiko
| |
| Nazwa |
„Faidra” (M206) |
| Wejście do służby |
26 września 1969 |
| Wycofanie ze służby |
czerwiec 2000 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
standardowa: 330 t |
| Długość |
44 m całkowita |
| Szerokość |
8,3 m |
| Zanurzenie |
2,6 m |
| Materiał kadłuba |
drewno |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 880 KM, 2 śruby | |
| Prędkość |
13,5 węzła |
| Zasięg |
2700 Mm przy 10,5 w. |
| Uzbrojenie | |
| 2 działka plot. kal. 20 mm (1 x II) | |
| Wyposażenie | |
| radar, sonar, trały | |
| Załoga |
36 |
Malmédy (M922) – belgijski trałowiec z lat 50. XX wieku, jedna z 26 zbudowanych dla Belgijskiej Marynarki Wojennej jednostek amerykańskiego typu Adjutant. Stępkę okrętu położono w kwietniu 1952 roku w stoczni Hodgdon Brothers w East Boothbay, a w skład marynarki wojennej Belgii został przyjęty 15 maja 1954 roku. W 1969 roku jednostkę zwrócono USA, po czym została przekazana Grecji i wcielona do marynarki wojennej pod nazwą „Faidra” (gr. „Φαίδρα”). Jednostkę wycofano ze służby w czerwcu 2000 roku.
Projekt i budowa
Projekt trałowców typu Adjutant (Blackbird) powstał jako rozwinięcie drugowojennych jednostek typu YMS[1]. Okręty miały w większości zasilić floty państw sojuszniczych, w ramach Major Defense Acquisition Program (MDAP)[1][2]. Spośród 159 zbudowanych jednostek oryginalnego typu Blackbird tylko 20 zasiliło United States Navy, a wiele zbudowano za granicą z amerykańską i brytyjską pomocą[1].
Przyszły „Malmédy” zbudowany został w stoczni Hodgdon Brothers w East Boothbay[3][4]. Stępkę okrętu położono w kwietniu 1952 roku, nieznana jest data wodowania[4]. Jednostka miała nosić oznaczenie MSC-154[5][6].
Dane taktyczno-techniczne
Okręt był przybrzeżnym, małomagnetycznym trałowcem o długości całkowitej 44 metry (42 metry między pionami), szerokości 8,3 metra i zanurzeniu 2,6 metra[3]. Kadłub okrętu wykonany był z drewna[3][5]. Wyporność standardowa wynosiła 330 ton, a pełna 390 ton[3][4]. Okręt napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne General Motors 8-268A o łącznej mocy 880 KM, napędzających dwie śruby[3][4]. Prędkość maksymalna jednostki wynosiła 13,5 węzła[3][4]. Zapas paliwa wynosił 28 ton, co zapewniało zasięg 2700 Mm przy prędkości 10,5 węzła[3][5].
Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się początkowo z podwójnego zestawu działek plot. kalibru 20 mm Oerlikon L/70 Mark 24[4][5]. Wyposażenie trałowe obejmowało trały: mechaniczny, elektromagnetyczny i akustyczny[4]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar nawigacyjny Decca 1229 oraz kadłubowy sonar AN/UQS-1[3][4].
Załoga okrętu składała się z 36 oficerów, podoficerów i marynarzy[3][4][a].
Służba
„Malmédy” został przyjęty w skład Belgijskiej Marynarki Wojennej 15 maja 1954 roku[7][b]. Okręt otrzymał numer burtowy M922[3][5]. W 1969 roku trałowiec został zwrócony USA, po czym został przekazany Grecji i wszedł do służby w Polemiko Naftiko pod nazwą „Faidra” („Φαίδρα”)[4][7]. Okręt otrzymał numer taktyczny M206[8][7]. Jednostkę wycofano ze służby w czerwcu 2000 roku[7].
Uwagi
- ↑ Blackman 1960 ↓, s. 102 podaje, że załoga okrętu liczyła 40 osób.
- ↑ Gogin 2021D ↓ podaje, że okręt został wcielony do służby w czerwcu 1953 roku.
Przypisy
Bibliografia
- Robert Gardiner, Stephen Chumbley: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1947-1995. Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
- Ivan Gogin: ANTIOPI minesweepers (1964-1970, 1953-1955/1969-1995). Navypedia. . (ang.).
- Ivan Gogin: BLUEBIRD coastal minesweepers (1953 - 1961). Navypedia. . (ang.).
- Ivan Gogin: DIEST coastal minesweepers (1953-1956). Navypedia. . (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
- Jane’s Fighting Ships 1991-92. Richard Sharpe (red.). London: Jane’s Defence Data, 1991. ISBN 0-7106-0960-4. (ang.).
