W dzisiejszym świecie Boogie Nights odgrywa fundamentalną rolę w społeczeństwie. Jego znaczenie obejmuje wiele aspektów, od wpływu na gospodarkę po wpływ na kulturę popularną. W całej historii Boogie Nights był przedmiotem badań i debat, generując niezliczone opinie i teorie, które starają się zrozumieć jego prawdziwe znaczenie. W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Boogie Nights, badając jego różne aspekty i znaczenie w życiu codziennym. Dowiemy się o jego wpływie na życie ludzi, a także o jego roli w kształtowaniu współczesnego świata. Dołącz do nas w tej podróży i odkryj wszystko, co ma do zaoferowania Boogie Nights.
![]() | |
Gatunek | |
---|---|
Data premiery |
11 września 1997 |
Kraj produkcji |
Stany Zjednoczone |
Język |
angielski |
Czas trwania |
155 minut |
Reżyseria | |
Scenariusz |
Paul Thomas Anderson |
Główne role |
Mark Wahlberg |
Muzyka | |
Zdjęcia | |
Scenografia | |
Kostiumy | |
Montaż | |
Produkcja |
Paul Thomas Anderson |
Wytwórnia |
New Line Cinema |
Dystrybucja |
New Line Cinema |
Budżet |
15 000 000 USD |
Boogie Nights – amerykański dramat filmowy z 1997 roku według scenariusza i w reżyserii Paula Thomasa Andersona[2], w którym główne role zagrali Mark Wahlberg, Burt Reynolds, William H. Macy, Julianne Moore, John C. Reilly i Heather Graham[3].
Obraz opowiada o karierze młodego aktora pornograficznego z Kalifornii, od jego debiutu pod koniec lat 70.[4] do połowy lat 80. Przedstawia też obraz branży pornograficznej na przełomie epoki filmów kinowych i filmów wideo[5].
Boogie Nights opiera się na mockumentalnym filmie krótkometrażowym The Dirk Diggler Story (1988), do którego Anderson napisał scenariusz i wyreżyserował, gdy był jeszcze w liceum. Ten film powstał na podstawie filmu dokumentalnego Exhausted: John C. Holmes, The Real Story (1981) o życiu legendarnego aktora porno Johna Holmesa.
Anderson początkowo chciał, aby rolę Eddiego grał Leonardo DiCaprio, po tym, jak zobaczył go w biograficznym dramacie kryminalnym Przetrwać w Nowym Jorku. DiCaprio spodobał się scenariusz, ale musiał go odrzucić, ponieważ podpisał kontrakt na udział w Titanicu[11]. Rolę zaproponowano Joaquinowi Phoenixowi, ale odrzucił ją z powodu obaw związanych z graniem gwiazdy porno. Phoenix później współpracował z Andersonem przy Mistrzu i Wadzie ukrytej[12]. Mark Wahlberg nie chciał czytać scenariusza ze względu na porażkę filmu Showgirls, który miał podobne tło showbiznesu, zanim nie poznał reżysera[13]. Bill Murray, Harvey Keitel, Warren Beatty, Albert Brooks i Sydney Pollack odmówili zagrania roli Jacka Hornera, która trafiła do Burta Reynoldsa. Samuel L. Jackson odrzucił rolę Bucka Swope’a, którą zagrał Don Cheadle[11].
Nagroda | Kategoria | Nominowany | Rezultat |
---|---|---|---|
Nagroda Akademii Filmowej | Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Nominacja |
Najlepsza aktorka drugoplanowa[14] | Julianne Moore | Nominacja | |
Najlepszy scenariusz oryginalny[14] | Paul Thomas Anderson | Nominacja | |
Złoty Glob | Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Wygrana |
Najlepsza aktorka drugoplanowa[14] | Julianne Moore | Nominacja | |
Nagroda BAFTA | Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Nominacja |
Najlepszy scenariusz oryginalny[14] | Paul Thomas Anderson | Nominacja | |
Europejska Nagroda Filmowa | Międzynarodowa Nagroda Ekranowa[14] | Paul Thomas Anderson | Nominacja |
MTV Movie Awards 1998 | Najlepsza rola przełomowa[14] | Heather Graham | Wygrana |
Najlepsza sekwencja taneczna[14] | Mark Wahlberg – „Machine Gun” | Nominacja | |
Nagroda Satelita | Najlepszy film dramatyczny[14] | Nominacja | |
Najlepszy reżyser[14] | Paul Thomas Anderson | Nominacja | |
Najlepszy aktor w filmie dramatycznym[14] | Mark Wahlberg | Nominacja | |
Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Wygrana | |
Najlepsza aktorka drugoplanowa[14] | Julianne Moore | Wygrana | |
Najlepszy scenariusz oryginalny[14] | Paul Thomas Anderson | Nominacja | |
Najlepszy montaż[14] | Dylan Tichenor | Nominacja | |
Wybitna kreacja obsady[14] | Don Cheadle, Heather Graham, Luis Guzmán, Philip Baker Hall, Philip Seymour Hoffman, Thomas Jane, Ricky Jay, William H. Macy, Alfred Molina, Julianne Moore, Nicole Ari Parker, John C. Reilly, Burt Reynolds, Robert Ridgely, Mark Wahlberg i Melora Walters | Wygrana | |
Nagroda Gildii Aktorów Ekranowych | Wybitna kreacja obsady[14] | Nominacja | |
Wybitny występ aktora w roli drugoplanowej[14] | Burt Reynolds | Nominacja | |
Wybitny występ aktorki w roli drugoplanowej[14] | Julianne Moore | Nominacja | |
Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto | Nagroda Mediów Metro[14] | Paul Thomas Anderson | Wygrana |
Bostońskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych | Najlepszy nowy twórca filmowy[14] | Paul Thomas Anderson | Wygrana |
Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Nominacja | |
Amerykańskie Stowarzyszenie Krytyków Filmowych | Najlepsza aktorka drugoplanowa[14] | Julianne Moore | Wygrana |
Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Wygrana | |
Stowarzyszenie Krytyków Filmowych z Los Angeles | Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Wygrana |
Najlepsza aktorka drugoplanowa[14] | Julianne Moore | Wygrana | |
Nagroda Nowego Pokolenia[14] | Paul Thomas Anderson | Wygrana | |
Stowarzyszenie Nowojorskich Krytyków Filmowych | Najlepszy aktor drugoplanowy[14] | Burt Reynolds | Wygrana |