Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze
W świecie Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze możemy znaleźć różnorodne sytuacje, opinie i doświadczenia, które prowadzą nas do zadawania pytań i refleksji nad różnymi aspektami życia. Niezależnie od tego, czy poprzez obserwację, uczestnictwo czy badania, Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze daje nam możliwość odkrywania nowych horyzontów i odkrywania cennych informacji, które mogą wzbogacić naszą wiedzę. Na przestrzeni dziejów Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze odgrywał fundamentalną rolę w rozwoju społeczeństwa, a jego wpływ jest nadal aktualny. W tym artykule zbadamy różne aspekty Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze i przeanalizujemy jego wpływ na współczesne społeczeństwo.
 Widok ogólny nekropolii | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Typ cmentarza |
wojenny |
| Stan cmentarza |
nieczynny |
| Powierzchnia cmentarza |
0,312 ha |
| Data otwarcia | |
| Architekt |
Józef Tarnas, Aleksander Zdanowicz |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
 52°14′01″N 21°09′31″E/52,233611 21,158611
| |
Cmentarz Ofiar II Wojny Światowej w Wawrze – cmentarz znajdujący się przy ul. Kościuszkowców w warszawskiej dzielnicy Wawer, na terenie rezerwatu im. Króla Jana Sobieskiego.
Opis
Nekropolia została założona po zakończeniu kampanii wrześniowej jako cmentarz wojenny dla żołnierzy poległych w okolicy. Inicjatorem jego powstania był zarząd ówczesnej gminy Wawer z wójtem Stanisławem Krupką. Dzięki jego staraniom cmentarz zaprojektowany przez Józefa Tarnasa i Aleksandra Zdanowicza został otwarty 12 listopada 1939. Pierwszym pochowanym był wilnianin Kazimierz Grauzynius poległy 19 września 1939. W kolejnych dniach po otwarciu cmentarza przeprowadzano kolejne ekshumacje i pochówki.
Dokonana przez Niemców w grudniu 1939 zbrodnia w Wawrze zmieniła charakter cmentarza, gdyż to na nim, po ekshumacji z masowego grobu w czerwcu 1940, pochowano 76 ze 107 ofiar masakry. Kolejne pochówki ofiar niemieckich zbrodni miały miejsce po egzekucjach w dniu 2 kwietnia 1940 i 2 kwietnia 1942, kiedy to zginęło odpowiednio 5 i 12 osób. Na cmentarzu pochowano też żołnierzy polskich z 1 Armii Wojska Polskiego i żołnierzy radzieckich poległych w walkach o Pragę.
Podczas walk w 1944 cmentarz został uszkodzony, lecz szkody usunięto do 1964, kiedy to też go na nowo ogrodzono. W ramach prac porządkowych wzniesiono nowe betonowe krzyże, odnowiono zieleń i zastąpiono dotychczasowy pomnik − drewniany krzyż − rzeźbą autorstwa Stanisława Zielińskiego.
Bibliografia
- Karol Mórawski: Warszawskie cmentarze. Przewodnik historyczny. Warszawa: PTTK „Kraj”, 1991, s. 155-157. ISBN 83-7005-333-5.
| Komunalne | |
|---|---|
| Wojenne | |
| Rzymskokatolickie |
|
| Starokatolickie | |
| Ewangelickie | |
| Prawosławne | |
| Żydowskie | |
| Karaimskie | |
| Muzułmańskie | |
| Inne |
