W dzisiejszym świecie Dufaux C.2 stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu różnych ludzi na całym świecie. Od momentu pojawienia się Dufaux C.2 przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów, wywołując dogłębne debaty, badania i analizy dotyczące jego implikacji i reperkusji. Z wyraźnym wpływem na współczesne społeczeństwo, Dufaux C.2 zdołał przeniknąć do różnych obszarów życia codziennego, od polityki po kulturę popularną, stając się zjawiskiem, które nie pozostawia nikogo obojętnym. W tym artykule dokładnie zbadamy różne aspekty związane z Dufaux C.2, jego ewolucją w czasie i jego wpływem na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa.
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ | |
Konstrukcja | |
Załoga |
2 osoby |
Historia | |
Data oblotu |
1916 |
Liczba egz. |
1 |
Liczba wypadków • w tym katastrof |
|
Dane techniczne | |
Napęd | |
Moc | |
Wymiary | |
Rozpiętość |
7,96 m |
Długość |
6,1 m |
Wysokość |
2,8 m |
Masa | |
Własna |
530 kg |
Startowa |
740 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. |
140 km/h |
Prędkość wznoszenia |
13 min 15 s na 2000 m |
Długotrwałość lotu |
2 h |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy Lewis (7,7 mm) | |
Użytkownicy | |
Francja |
Dufaux C.2 – prototyp francuskiego dwumiejscowego samolotu myśliwskiego z okresu I wojny światowej.
Dwumiejscowy myśliwiec Dufaux C.2, oblatany wiosną 1916 roku, był dziełem inż. Armanda Dufauxa, a zbudowany został w wytwórni Societe pour la Construction et l'Entretien des Avions w Châteaufort. Nietypowa konstrukcja tego płatowca nawiązywała do samolotu SPAD S.A2: śmigło pchające zainstalowano w połowie kadłuba, za płatami i miejscami załogi. Obie części kadłuba połączone były rurowym dźwigarem, na którym osadzono silnik rotacyjny Le Rhône 9J o mocy 81 kW (110 KM), który poprzez reduktor napędzał śmigło. Załoga miała miejsce w przedniej części szerokiego kadłuba, obok siebie: strzelec-obserwator po prawej stronie, lekko wysunięty do przodu, uzbrojony w obrotowy karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm z polem ostrzału 180° w przedniej półsferze; pilot miał miejsce po lewej stronie, nieco z tyłu obserwatora[1].
Samolot w czasie prób wykazywał zadowalające właściwości lotne, ale pojawiły się problemy z chłodzeniem silnika (osadzonego w środku kadłuba) oraz z wytrzymałością konstrukcji. Kadłub "wił się jak wąż" i podczas czwartego lotu przełamał się podczas lądowania. Samolotu nawet nie naprawiono, słusznie uważając, że prezentowany przezeń układ konstrukcyjny jest nieperspektywiczny[2].
Był to dwumiejscowy dwupłat konstrukcji drewnianej. Kadłub stanowiła kratownica drewniana o prostokątnym przekroju, pokryta sklejką. Usterzenie drewniane kryte płótnem, bez statecznika pionowego, z tzw. "pływającym" sterem kierunku. Płaty dwudźwigarowe, kryte płótnem, o jednakowej rozpiętości i bez wzniosu. Komora płatów była usztywniona pojedynczym słupkiem o kroplowym przekroju i wykrzyżowana drutem stalowym. Lotki tylko na płacie górnym. Podwozie dwukołowe z tylną płozą ogonową. Śmigło dwułopatowe pchające, drewniane. Napęd stanowił 9-cylindrowy silnik rotacyjny Le Rhône 9J o mocy 81 kW (110 KM). Uzbrojenie stanowił umieszczony w kabinie strzelca karabin maszynowy Lewis 7,7 mm (magazynek 47 naboi).