W tym artykule zagłębimy się w temat Eberhard z Nysy, który przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na swoje dzisiejsze znaczenie. Od swoich początków po implikacje w różnych obszarach, Eberhard z Nysy był przedmiotem debaty i badań, generując różne typy opinii i perspektyw, które wzbogacają obecną panoramę. Poprzez szczegółową analizę staramy się zapewnić czytelnikowi szeroką i kompletną wizję Eberhard z Nysy, uwzględniając jej najważniejsze aspekty, aby rzucić światło na ten niezwykle interesujący temat.
![]() | |
Data urodzenia |
ok. 1250 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 maja 1326 |
Biskup warmiński | |
Okres sprawowania |
1301–1326 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Nominacja biskupia |
1301 |
Sakra biskupia |
brak danych |
Eberhard z Nysy (ur. ok. 1250, zm. 25 maja 1326 w Lidzbarku Warmińskim[1]) – trzeci biskup warmiński.
Eberhard w 1284 był notariuszem biskupa Henryka Fleminga. Około 1287 roku otrzymał probostwo w Braniewie. W 1288 został kanonikiem warmińskim, a w 1289 kantorem kapituły warmińskiej. W 1290 był administratorem dóbr kapitulnych w komornictwie melzackim (obecnie Pieniężno). Był także długoletnim kanclerzem kapituły warmińskiej. Został biskupem Warmii po śmierci skonfliktowanego z Zakonem krzyżackim biskupa Henryka Fleminga i przyjął sakrę biskupią przed 6 października 1301. Kontynuował prace poprzednika nad kolonizacją diecezji, zasiedlając ją osadnikami ze Śląska. Nadał prawa miejskie Fromborkowi 8 lipca 1310[2]. W październiku 1310 r. Eberhard wraz z innymi biskupami z Prus wystosował list do papieża, biorąc w obronę Krzyżaków przed zarzutami wysuwanymi w kurii papieskiej przez swego zwierzchnika, Fryderyka - arcybiskupa Rygi. W 1311 roku Eberhard i inni biskupi pruscy zostali obłożeni klątwą rzuconą na nich przez sędziego papieskiego przejeżdżającego przez Prusy i Warmię[3]. Powodem do tego kroku okazało się niewypłacenie przez władze diecezjalne należnych sędziemu diet z tytułu przejazdu i postojów. O zdjęcie kary starali się biskupi w ciągu dwóch kolejnych lat poprzez prokuratora krzyżackiego stale obecnego w Awinionie. Analogicznie do akcji z 1310 roku zachowali się biskupi pruscy wraz z Eberhardem na jesieni roku 1323, gdy Krzyżacy starali się podważyć wiarygodność listów Giedymina, skierowanych przez pogańskiego władcę do Jana XXII w sprawie gotowości do schrystianizowania Litwy. Biskupi wystosowali więc pisma, w których, postępując zgodnie z polityką Zakonu, sugerowali nieszczerość deklaracji Giedymina[3].
Jego następcą na warmińskiej stolicy biskupiej był Jordan.