Dziś Elsa Fornero to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Jest to temat obecny od wieków i wciąż ewoluujący. Z różnych perspektyw i podejść Elsa Fornero przykuł uwagę ekspertów, badaczy, polityków i obywateli. Wraz z rozwojem technologii i komunikacji Elsa Fornero stał się problemem o znaczeniu globalnym, dotykającym ludzi w każdym wieku i w każdym stanie. W tym artykule zbadamy różne aspekty i debaty toczące się wokół Elsa Fornero, w celu zrozumienia jego wpływu na dzisiejsze społeczeństwo.
Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1948 |
---|---|
Minister pracy, spraw społecznych i równouprawnienia Włoch | |
Okres |
od 16 listopada 2011 |
Poprzednik | |
Następca |
Elsa Fornero (ur. 7 maja 1948 w San Carlo Canavese[1]) – włoska ekonomistka, profesor, od 2011 do 2013 minister pracy, spraw społecznych i równouprawnienia w rządzie Mario Montiego.
Z wykształcenia ekonomistka, specjalizująca się w zagadnieniach makroekonomii. Zawodowo związana z Uniwersytetem Turyńskim oraz Wydziałem Ekonomii i Finansów tej uczelni, na której doszła do stanowiska profesora. Została również koordynatorką ds. nauki uniwersyteckiego centrum badań nad emeryturami i polityką socjalną (działającego w ramach Collegio Carlo Alberto)[2]. Wykładała również na Uniwersytecie w Maastricht[1], pełniła szereg funkcji w organach doradczych i towarzystwach naukowych. M.in. w latach 2005–2007 była członkinią komitetu sterującego Włoskiego Stowarzyszenia Ekonomistów. Od 2005 do 2006 wchodziła w skład komitetu naukowego Confindustrii[2].
16 listopada 2011 objęła stanowisko ministra pracy, spraw społecznych i równouprawnienia w rządzie, na czele którego stanął Mario Monti[1]. Kilka tygodni później w czasie rządowej konferencji podczas przedstawiania propozycji zmian w systemie emerytalnym w ramach walki z kryzysem gospodarczym publicznie się rozpłakała, co wywołało szeroki odzew w mediach[3][4]. Urząd ministra sprawowała do 28 kwietnia 2013.