Enrico Lo Verso

W tym artykule zbadano wpływ Enrico Lo Verso na różne aspekty dzisiejszego społeczeństwa. Analizuje, jak ten wpływ ukształtował sposób, w jaki wchodzimy w interakcje, myślimy i odnosimy się do naszego środowiska. Enrico Lo Verso był przedmiotem debat i badań w różnych dziedzinach wiedzy, od psychologii po ekonomię, w tym politykę i technologię. Na przestrzeni dziejów Enrico Lo Verso odgrywał kluczową rolę w ewolucji ludzkości, a jego znaczenie jest nadal namacalne. W tym artykule szczegółowo omówiono zakres Enrico Lo Verso i zbadano jego implikacje dla naszego współczesnego świata.

Enrico Lo Verso
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1964
Palermo, Włochy

Zawód

aktor

Współmałżonek

Elena Lo Verso

Lata aktywności

od 1988

Enrico Lo Verso (ur. 18 stycznia 1964 w Palermo) – włoski aktor.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Palermo, w regionie Sycylia, w prowincji Palermo[1] jako syn inżyniera i nauczycielki[2]. W młodym wieku brał udział w kilku kursach teatralnych. Studiował aktorstwo w Centro sperimentale di cinematografia w Rzymie i Istituto Nazionale del Dramma Antico (INDA).

Kariera

Grał w kilku produkcjach teatralnych, zanim zadebiutował w 1988 jako Geraci we francusko-włoskim dramacie Akt bólu (Atto di dolore) z Claudią Cardinale i Bruno Cremerem. Następnie można go było zobaczyć w komediodramacie Nerwowi chłopcy (Ragazzi nervosi, 1989) z Domiziano Arcangelim, komedii Nic nie może nas powstrzymać (Nulla ci può fermare, 1989) z Margheritą Buy, Paolo Ferrarim, Sergio Rubinim i Margaret Mazzantini oraz miniserialu Zemsta panny młodej (Donna d’onore, 1990) u boku Carol Alt i Erica Robertsa.

W 1991 trafił do amerykańskiej komedii kryminalnej Hudson Hawk z Bruce’em Willisem, ale punkt zwrotny w karierze nastąpił po roli młodego karabiniera Antonio w dramacie Gianniego Amelio Złodziej dzieci (Il ladro di bambini, 1992)[3]. Do roli początkowo został wybrany Antonio Banderas. Amelio zaangażował go do swoich dwóch innych filmów: Lamerica (1994) i Echa dzieciństwa (Così ridevano, 1998) w roli emigranta z Sycylii Giovanniego, za którą otrzymał włoską nagrodę Grolla d’oro oraz był nominowany do Nastro d’argento i David di Donatello[4].

Po występie w dramacie policyjnym Obstawa (La Scorta, 1993) zagrał postać Riccardo Broschiego w filmie Farinelli: ostatni kastrat (Farinelli, 1994), który przyniósł mu popularność we Francji. W telewizyjnym filmie starotestamentowym TNT Mojżesz (Moses, 1995) zagrał Jozuego. W dramacie historycznym Bandyci (Li chiamarono... briganti!, 1999) wystąpił jako Carmine Crocco, XIX-wieczny przywódca jednej z grup tzw. brygantów, działających we Włoszech.

Zagrał też w miniserialu Nędznicy (Les Misérables, 2000) z Gérardem Depardieu i Johnem Malkovichem, w telefilmie nowotestamentowym Judasz z Kariothu (Gli Amici di Gesù – Giuda, 2001) jako tytułowy Judasz Iskariota, dramacie erotycznym Johna Irvina Subtelna sztuka miłości, czyli Mine Ha-Ha (The Fine Art of Love: Mine Ha-Ha, 2005) z Jacqueline Bisset i Natalią Teną, dreszczowcu Mediolan Palermo – Powrót (Milano Palermo – Il ritorno, 2007) z Giancarlo Gianninim i Raoulem Bovą. W 2010 był nominowany do nagrody David di Donatello za rolę Minicu w tragikomedii Giuseppe Tornatorego Baaria (2009)[5].

Ożenił się z Eleną, mają syna Giacomo (ur. 1993).

Filmografia

Filmy fabularne

  • 1989: Ragazzi nervosi
  • 1989: I Taràssachi
  • 1991: Akt skruchy (Atto di dolore) jako Geraci
  • 1991: Hudson Hawk jako Praktykant
  • 1992: Przyjaciółki od serca (Le Amiche del cuore) jako Lucio
  • 1992: Gibellina, Metamorphosis of a Melody
  • 1992: Złodziej dzieci (Il Ladro di bambini) jako Antonio
  • 1993: Mario, Maria i Mario (Mario, Maria e Mario) jako Mario Della Rocca
  • 1993: Obstawa (La Scorta) jako Andrea Corsale
  • 1994: Lamerica jako Gino
  • 1994: Farinelli: ostatni kastrat (Farinelli) jako Riccardo Broschi
  • 1995: Niebo coraz bardziej błękitne (Il Cielo è sempre più blu) jako Listonosz
  • 1996: Milim jako Obrońca z Masada
  • 1997: Jak bardzo mnie pragniesz (Come mi vuoi) jako Domenico/Desideria
  • 1997: Naja jako Carmelo
  • 1998: Echa dzieciństwa (Cosi ridevano) jako Giovanni
  • 1998: Del perduto amore jako Satriano
  • 1999: Méditerranées jako Gilles
  • 1999: Bandyci (Li chiamarono... briganti!) jako Crocco
  • 2001: Hannibal jako Gnocco
  • 2002: Miguel Juan (L’Amore imperfetto) jako Sergio
  • 2004: Tre giorni di anarchia jako Giuseppe
  • 2005: The Fine Art of Love: Mine Ha-Ha jako inspektor
  • 2005: Che Guevara jako Fidel
  • 2006: Nowe imperium (L’Inchiesta) jako Szymon Piotr
  • 2006: Salvatore – Questa è la vita jako Marco Brioni
  • 2006: Alatriste jako Gualterio Malatesta
  • 2006: Whitepaddy jako Stefano
  • 2007: Milano-Palermo: il ritorno jako Rocco Scalia
  • 2007: Las 13 rosas jako Cánepa
  • 2007: Wino i pocałunki (Come le formiche) jako Fabrizio
  • 2007: La Carta esférica jako Palermo
  • 2007: Blodsbånd jako Bekim
  • 2008: Opowieści włoskich żon
  • 2012: Bitwa pod Wiedniem jako Kara Mustafa

Filmy TV

Seriale TV

Filmy krótkometrażowe

  • 1990: Kwiecień (Aprile)
  • 1990: Duet jako muzyk
  • 1990: Scacco al re!

Przypisy

  1. ↑ Enrico Lo Verso. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  2. ↑ Francesca Pellegrini: Biografia di Enrico lo Verso. MyMovies. . (wł.).
  3. ↑ Enrico Lo Verso Factsheet. AllMovie. . (ang.).
  4. ↑ Enrico Lo Verso Awards. AllMovie. . (ang.).
  5. ↑ Enrico lo Verso premi. MyMovies. . (wł.).

Linki zewnętrzne