W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Eugeniusz Popowicz, badając jego liczne aspekty i możliwe implikacje w różnych obszarach. Od swoich początków do dzisiejszego wpływu Eugeniusz Popowicz był przedmiotem zainteresowania i debaty, uznając go za istotny temat nie tylko dla ekspertów w tej dziedzinie, ale także dla ogółu społeczeństwa. Idąc tym tropem, dogłębnie przeanalizujemy różne perspektywy otaczające Eugeniusz Popowicz, badając jego wpływ na społeczeństwo, kulturę i środowisko akademickie. Podobnie zbadamy możliwe wyzwania i możliwości, jakie stwarza Eugeniusz Popowicz, a także zastanowimy się nad jego znaczeniem i znaczeniem we współczesnym świecie.
Eugeniusz Popowicz (2015) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
12 października 1961 | ||
Arcybiskup metropolita przemysko-warszawski | |||
Okres sprawowania |
od 2015 | ||
Biskup pomocniczy przemysko-warszawski | |||
Okres sprawowania |
2013–2015 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Diakonat |
14 października 1986 | ||
Prezbiterat |
17 października 1986 | ||
Nominacja biskupia |
4 listopada 2013 | ||
Chirotonia biskupia |
21 grudnia 2013 |
Data konsekracji |
21 grudnia 2013 | ||||
---|---|---|---|---|---|
Miejscowość |
Przemyśl | ||||
Miejsce | |||||
Konsekrator | |||||
Współkonsekratorzy | |||||
|
Eugeniusz Mirosław Popowicz[1] (ur. 12 października 1961 w Człuchowie) – polski duchowny katolicki obrządku bizantyjsko-ukraińskiego, doktor prawa kanonicznego Kościołów Wschodnich, biskup pomocniczy przemysko-warszawski 2013–2015, arcybiskup metropolita przemysko-warszawski od 2015.
Urodził się 12 października 1961 w Człuchowie[1]. W latach 1981–1986[2] odbył studia teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Lublinie[1]. Wyświęcony na diakona został 14 października 1986 przez arcybiskupa Myrosława Marusyna, sekretarza Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich[3], który 17 października 1986 w Stargardzie Szczecińskim udzielił mu również święceń prezbiteratu[2]. W latach 1988–1993[2] kontynuował studia w zakresie wschodniego prawa kanonicznego w Papieskim Instytucie Wschodnim w Rzymie[1], które ukończył z doktoratem[4].
W latach 1986–1988 pracował jako wikariusz w parafiach w Elblągu i Pasłęku[2]. Od 1993 do 1995 był wikariuszem sądowym w Metropolitalnym Sądzie Kościelnym we Lwowie oraz wykładowcą w miejscowym Wyższym Seminarium Duchownym[1][2]. W latach 1995–1996 pełnił funkcje proboszcza parafii w Górowie Iławeckim i Lelkowie, równocześnie piastując stanowisko wikariusza biskupiego[2]. Od 1996 do 2013[4] był proboszczem parafii archikatedralnej w Przemyślu i wikariuszem generalnym (protosyncellusem) archieparchii przemysko-warszawskiej[5]. Został włączony w skład rady kapłańskiej, kolegium konsultorów i rady ekonomicznej[5]. Został redaktorem „Przemyskich Archidiecezjalnych Wiadomości” i wszedł w skład kolegium redakcyjnego miesięcznika „Błahowist”[5]. W 1995 otrzymał godność protojereja, a w 1996 tytuł mitrata[5]. Został mianowany kanonikiem kapituły przemyskiej[2], w której objął funkcję prepozyta[5].
4 listopada 2013 papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archieparchii przemysko-warszawskiej ze stolicą tytularną Horrea Coelia[6][7]. Chirotonię biskupią otrzymał 21 grudnia 2013[3] w soborze św. Jana Chrzciciela w Przemyślu[8]. Konsekrował go arcybiskup Swiatosław Szewczuk, zwierzchnik Ukraińskiego Kościoła Greckokatolickiego, któremu asystowali Jan Martyniak, arcybiskup metropolita przemysko-warszawski, i Włodzimierz Juszczak, biskup eparchialny wrocławsko-gdański[8]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Гдь просвѣщенїе мое и спаситель мой, кого убоюся” (Pan światłem i zbawieniem moim, kogóż mam się lękać?) z Psalmu 27[9].
7 listopada 2015 papież Franciszek mianował go arcybiskupem metropolitą archieparchii przemysko-warszawskiej[4][10]. 19 grudnia 2015 odbył ingres do soboru archikatedralnego w Przemyślu i kanonicznie objął rządy w archieparchii[11]. 25 listopada 2020 został mianowany administratorem apostolskim nowo ustanowionej eparchii olsztyńsko-gdańskiej do czasu jej objęcia przez jej pierwszego biskupa[12][13], co nastąpiło 23 stycznia 2021[14].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski wszedł w skład Rady Prawnej[15].
W 2021 był współkonsekratorem podczas chirotonii biskupa eparchialnego olsztyńsko-gdańskiego Arkadiusza Trochanowskiego[3].
W 2019 został wyróżniony Medalem 100-lecia Odzyskania Niepodległości[16].