Dzisiaj Jan Wątroba jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu dużej liczby osób. Jego wpływ obejmuje różne obszary, od życia codziennego po rozwój technologiczny i naukowy. W tym artykule zagłębimy się w różne aspekty, które sprawiają, że Jan Wątroba jest dziś tak istotnym tematem, badając jego pochodzenie, ewolucję w czasie i wpływ na społeczeństwo. Od znaczenia w historii po znaczenie w kulturze popularnej, Jan Wątroba jest tematem, który nie pozostawia nikogo obojętnym i który zasługuje na szczegółową analizę, aby zrozumieć jego prawdziwy zakres w dzisiejszym świecie.
![]() Jan Wątroba (2022) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
4 grudnia 1953 | ||
Biskup diecezjalny rzeszowski | |||
Okres sprawowania |
od 2013 | ||
Biskup pomocniczy częstochowski | |||
Okres sprawowania |
2000–2013 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
27 maja 1979 | ||
Nominacja biskupia |
20 kwietnia 2000 | ||
Sakra biskupia |
20 maja 2000 |
Data konsekracji |
20 maja 2000 |
---|---|
Miejscowość |
Częstochowa |
Miejsce | |
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Jan Franciszek Wątroba[1] (ur. 4 grudnia 1953 w Wieluniu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, rektor Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej w latach 1994–2000, biskup pomocniczy częstochowski w latach 2000–2013, biskup diecezjalny rzeszowski od 2013.
Urodził się 4 grudnia 1953 w Wieluniu. W latach 1968–1972 uczęszczał do Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Kościuszki w Wieluniu, gdzie złożył egzamin dojrzałości[2]. W latach 1972–1979 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Częstochowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, które przerwał na czas dwuletniej służby wojskowej w Bartoszycach. Święceń prezbiteratu udzielił mu 27 maja 1979 w katedrze Świętej Rodziny w Częstochowie biskup diecezjalny częstochowski Stefan Bareła[3]. W 1985 ukończył studia na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim ze stopniem licencjata teologii w zakresie teologii pastoralnej[3][2]. W 1999 na podstawie dysertacji Permanentna formacja duchowa kapłanów w świetle soborowych i posoborowych dokumentów Urzędu Nauczycielskiego Kościoła (1963–1994) uzyskał na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie doktorat z nauk teologicznych w zakresie teologii duchowości[3].
W latach 1979–1981 pracował jako wikariusz w parafii Wieruszów[3][2]. W 1981 wyjechał do Rzymu, aby na zlecenie Fundacji Jana Pawła II być duszpasterzem polskich pielgrzymów w Centro Pastorale „Corda Cordi”. W latach 1985–1994 pełnił funkcję sekretarza i kapelana biskupa diecezjalnego częstochowskiego Stanisława Nowaka. Równocześnie pracował w kurii jako sekretarz wydziału duszpasterstwa i rzecznik prasowy. Był także ojcem duchownym młodych kapłanów[3]. W archidiecezji częstochowskiej wszedł w skład kolegium odpowiedzialnych za formację permanentną kapłanów, rady konsultorów, rady kapłańskiej i rady duszpasterskiej[4]. W 1994 otrzymał godność kanonika gremialnego kapituły archikatedralnej, a w 2000 kapelana Jego Świątobliwości[3].
W latach 1994–2000 sprawował urząd rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Częstochowskiej[5].
20 kwietnia 2000 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji częstochowskiej ze stolicą tytularną Bisica[6]. Święcenia biskupie otrzymał 20 maja 2000 w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie[7]. Udzielił mu ich Stanisław Nowak, arcybiskup metropolita częstochowski, z towarzyszeniem Józefa Życińskiego, arcybiskupa metropolity lubelskiego, i Antoniego Długosza, biskupa pomocniczego częstochowskiego. Na swoje zawołanie biskupie wybrał słowa „Ecce venio” (Oto idę, aby spełnić wolę Twoją)[2][8]. W archidiecezji pełnił funkcję wikariusza generalnego. Z racji sprawowanego urzędu był członkiem rady kapłańskiej, rady duszpasterskiej i kolegium konsultorów. Ponadto do 2012 przewodniczył radzie ekonomicznej[2].
14 czerwca 2013 papież Franciszek mianował go biskupem diecezjalnym diecezji rzeszowskiej[9][10]. 19 lipca 2013 kanonicznie objął diecezję[11], natomiast dzień później odbył ingres do katedry Najświętszego Serca Pana Jezusa w Rzeszowie[12].
W ramach Konferencji Episkopatu Polski w 2001 został delegatem ds. Duszpasterstwa Kobiet[13][3]. Wszedł ponadto w skład Komisji Duchowieństwa[3]. W 2013 został wybrany na przewodniczącego Rady ds. Rodziny[14]. W 2015 wziął udział w synodzie biskupów na temat rodziny[15].
W 2018 otrzymał złotą odznakę „Za zasługi w pracy penitencjarnej”[16].
Został odznaczony medalem „Milito Pro Christo” (2023)[17] i Krzyżem Wielkim Orderu Świętego Stanisława[18].
W 2013 został przyjęty w poczet Rycerzy Kolumba[19].