Edward Białogłowski

Edward Białogłowski

Biskup tytularny Pomarii
Edward Białogłowski (2019)
In virtute Spiritus Sancti W mocy Ducha Świętego
Kraj działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	8 stycznia 1947 Rzeplin
Biskup pomocniczy rzeszowski
Okres sprawowania	1992–2022
Biskup pomocniczy przemyski
Okres sprawowania	1988–1992
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	17 czerwca 1972
Nominacja biskupia	30 listopada 1987
Sakra biskupia	6 stycznia 1988
Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Eugeniusz Białogłowski^[1] (ur. 8 stycznia 1947 w Rzeplinie) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor nauk teologicznych, biskup pomocniczy przemyski w latach 1988–1992, biskup pomocniczy rzeszowski w latach 1992–2022, od 2022 biskup pomocniczy senior diecezji rzeszowskiej.

Urodził się 8 stycznia 1947 w Rzeplinie. W latach 1961–1965 kształcił się w Liceum Ogólnokształcącym w Jarosławiu, uzyskując świadectwo dojrzałości^[1]. W latach 1965–1972 odbył studia filozoficzno-teologiczne w Wyższym Seminarium Duchownym w Przemyślu. Były one przerwane w latach 1966–1968 służbą wojskową w jednostce kleryckiej w Bartoszycach^[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 17 czerwca 1972 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu tamtejszy biskup diecezjalny Ignacy Tokarczuk. W latach 1979–1983 odbył studia specjalistyczne w zakresie teologii dogmatycznej na Wydziale Teologicznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W 1981 uzyskał licencjat, a w 1985 doktorat na podstawie dysertacji Biskupa Józefa Sebastiana Pelczara teologia Eucharystii^[1].

Pracował jako wikariusz w parafiach: św. Marcina w Szebniach (1972–1974), Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski w Krośnie (1974–1979) i św. Stanisława w Chmielowie (1981–1983)^[1]. Po ukończeniu studiów doktoranckich był w latach 1983–1985 notariuszem kurii biskupiej w Przemyślu^[2], równocześnie w latach 1984–1985 pełnił funkcję sekretarza biskupa Ignacego Tokarczuka^[3]. W latach 1985–1986 był kapelanem sióstr służebniczek starowiejskich w Prałkowcach^[2].

W przemyskim seminarium duchownym w latach 1985–1991 prowadził wykłady z teologii dogmatycznej, zaś w latach 1986–1988 pełnił funkcję ojca duchownego alumnów^[2]. Został także wykładowcą Diecezjalnego Instytutu Teologicznego w Przemyślu^[1], rzeszowskiej filii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (od 2001 Uniwersytetu Rzeszowskiego) oraz Wyższego Seminarium Duchownego w Rzeszowie^[2].

30 listopada 1987 papież Jan Paweł II mianował go biskupem pomocniczym diecezji przemyskiej ze stolicą tytularną Pomaria^[4]. Święcenia biskupie otrzymał 6 stycznia 1988 w katedrze Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny i św. Jana Chrzciciela w Przemyślu. Udzielił mu ich biskup diecezjalny przemyski Ignacy Tokarczuk w asyście arcybiskupa Jerzego Ablewicza, biskupa diecezjalnego tarnowskiego, i biskupa Mariana Jaworskiego, administratora apostolskiego w Lubaczowie^[1]. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „In virtute Spiritus Sancti” (W mocy Ducha Świętego)^[2]. W latach 1988–1992 sprawował urząd wikariusza generalnego diecezji. W kurii biskupiej pełnił funkcję przewodniczącego Wydziału Nauki Chrześcijańskiej i był naczelnym duszpasterzem Ruchu Światło-Życie. Zasiadał w Komisji Egzaminacyjnej, Radzie Kapłańskiej i Radzie Duszpasterskiej^[1]. Od 1989 rezydował na terenie parafii farnej w Rzeszowie^[4].

25 marca 1992 został przeniesiony na urząd biskupa pomocniczego nowo utworzonej diecezji rzeszowskiej. W tym samym roku został wikariuszem generalnym diecezji. W kurii objął funkcje przewodniczącego Wydziału Nauki Chrześcijańskiej, Komisji Liturgicznej oraz Komisji ds. Architektury i Sztuki Sakralnej, a także diecezjalnego wizytatora katechetycznego. Wszedł w skład Kolegium Konsultorów i Rady Kapłańskiej^[1]. Został też przewodniczącym Komisji Głównej I Synodu Diecezji Rzeszowskiej^[2]. 26 stycznia 2022 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z obowiązków biskupa pomocniczego rzeszowskiego^[5][6].

W ramach Konferencji Episkopatu Polski objął funkcję delegata ds. Duszpasterstwa Rolników^[7]. Był wiceprzewodniczącym Komisji Charytatywnej^[2]. Wszedł w skład Komisji ds. Powołań Duchownych, Komisji ds. Ekumenizmu, Komisji ds. Duszpasterstwa Turystycznego^[1], Komisji Mariologicznej^[3] i Zespołu ds. Sanktuariów^[7].

Był współkonsekratorem podczas sakry biskupów pomocniczych przemyskich: Edwarda Frankowskiego (1989)^[8] i Adama Szala (2000)^[9].

• Edward Białogłowski na stronie diecezji rzeszowskiej. .
• Edward Białogłowski na stronie Konferencji Episkopatu Polski .
• Edward Białogłowski , catholic-hierarchy.org   (ang.).