Obecnie Federico Callori di Vignale stał się bardzo istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Od wpływu Federico Callori di Vignale na codzienne życie ludzi po wpływ na gospodarkę światową, Federico Callori di Vignale wywołał rosnące zainteresowanie różnymi obszarami wiedzy. Ponieważ technologia szybko się rozwija i zmienia się sposób myślenia, ważne jest dokładne zbadanie pozytywnych i negatywnych aspektów Federico Callori di Vignale, a także zbadanie jego długoterminowych konsekwencji. W tym artykule szczegółowo przyjrzymy się Federico Callori di Vignale i jego wpływowi na dzisiejszy świat, dostarczając cennych spostrzeżeń i krytycznej analizy na ten stale ewoluujący temat. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Federico Callori di Vignale i jego znaczeniu w naszych czasach!
Kardynał diakon | |||
![]() | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
15 grudnia 1890 | ||
Data i miejsce śmierci |
10 sierpnia 1971 | ||
Majordom Pałacu Apostolskiego | |||
Okres sprawowania |
1958–1965 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
16 grudnia 1917 | ||
Nominacja biskupia |
15 lutego 1965 | ||
Sakra biskupia |
21 lutego 1965 | ||
Kreacja kardynalska |
22 lutego 1965 | ||
Kościół tytularny |
S. Giovanni Bosco | ||
Odznaczenia | |||
![]() |
Data konsekracji |
21 lutego 1965 |
---|---|
Konsekrator | |
Współkonsekratorzy |
Federico Callori di Vignale (ur. 15 grudnia 1890 w Vignale Monferrato, zm. 10 sierpnia 1971 w Watykanie) – włoski duchowny katolicki, kardynał.
Pochodził z rodu szlacheckiego. Ukończył studia na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie, a także Papieską Akademię Kościelna. Święcenia kapłańskie otrzymał 16 grudnia 1917 roku. W latach 1917–1958 pracował duszpastersko w diecezji rzymskiej. Od roku 1935 kanonik patriarchalnej bazyliki watykańskiej. W tym samym roku otrzymał godność prałata domowego Jego Świątobliwości, a następnie infułata. W roku 1950 mianowany pro-prefektem Kamery Apostolskiej. W latach 1958–1965 majordom Pałacu Apostolskiego.
15 lutego 1965 otrzymał nominację na arcybiskupa tytularnego Maiuca. Konsekrowany sześć dni później w bazylice watykańskiej. Obrzędu dokonał kardynał Eugène Tisserant, dziekan Kolegium Kardynalskiego. Dzień po konsekracji otrzymał biret kardynalski i diakonię S. Giovanni Bosco. Umarł w roku 1971 i pochowany został w grobie rodzinnym w Vignale Monferrato.