Generalife

W dzisiejszym świecie Generalife stał się tematem o wielkim znaczeniu i debacie. Jej wpływ obejmuje różne obszary społeczeństwa, od polityki po kulturę popularną. W miarę upływu czasu Generalife nadal pozostaje tematem zainteresowań i analiz ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Generalife, od jego pochodzenia po wpływ na życie codzienne. Ponadto przeanalizujemy różne perspektywy i opinie na temat Generalife, aby zaoferować kompleksowy i kompletny pogląd na ten temat o globalnym znaczeniu.

Alhambra, Generalife i Albaicín w Grenadzie[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, III, IV

Numer ref.

314

Region[b]

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1984
na 8. sesji

Dokonane zmiany

1994

Położenie na mapie Andaluzji
Mapa konturowa Andaluzji, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Generalife”
Położenie na mapie Hiszpanii
Mapa konturowa Hiszpanii, na dole znajduje się punkt z opisem „Generalife”
Ziemia37°10′33,0″N 3°35′13,8″W/37,175833 -3,587167
Multimedia w Wikimedia Commons
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Generalife (arab. Jannat al-'Arif – Ogrody Najwyższego Architekta lub Ogrody Rajskich Rozkoszy[1]) – ogrody i pałac letni emirów Grenady z dynastii Nasrydów, położony w Grenadzie, w hiszpańskiej Andaluzji. Jest jednym z najstarszych zachowanych ogrodów mauretańskich[2]. W 1984 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Ponieważ Alhambra miała charakter oficjalnej rezydencji, konieczna była budowa letniego pałacu, w którym władcy mogliby znaleźć wytchnienie od codziennych obowiązków. Kompleks pałacowo-ogrody powstał za panowania Muhammada III, w latach 1302–1309 na miejscu dawnych sadów i pastwisk, na wzgórzu po północnej stronie Alhambry. Został przebudowany za panowania Ismaila I (1313–1324) w 1318 roku, pod nadzorem architekta Aben Walida. Władcy muzułmańscy, wznosząc kolejne budowle kompleksu, kierowali się pragnieniem stworzenia raju na ziemi.

W skład kompleksu wchodzi Patio de la Acequia, zamknięty orientalny ogród założony wzdłuż wąskiego, długiego basenu. Basen otaczają grzędy kwiatowe, krzyżujące się fontanny, kolumnady i dwa pawilony, jedyne, które zachowały się w Generalife do dzisiaj. Ogród uważany jest za najlepiej zachowany średniowieczny ogród w Al-Andalus. Jardín de la Sultana ("Ogród Sułtanki") nazywany również Patio de los Cipreses był miejscem spotkań Zorai, żony Abu I Hasana z jej kochankiem z rodu Abencerrajów, Hametem. Inne ogrody rozciągały się wokół budowli i pierwotnie pełne były drzew owocowych i łączek, na których pasły się domowe zwierzęta.

Pierwotnie pałac Generalife był połączony z Alhambrą krytym przejściem przecinającym wąwóz, który dzieli dwa kompleksy pałacowe.

Prace ogrodowe we współczesnych ogrodach rozpoczęto w 1931 roku. Zostały one zakończone przez Francisco Prieto Moreno w 1951 roku. Alejki wyłożono tradycyjnie otoczakami układającymi się we wzory mozaikowe. Białe kamienie pochodzą z rzeki Darro, zaś czarne z rzeki Genil[3].

Przypisy

  1. ↑ Cattaneo, Marco i Trifoni, Jasmina (2003). Najcenniejsze zabytki pod patronatem UNESCO. Wydawnictwo Arkady Sp. z o.o., ISBN 83-213-4301-5
  2. ↑ Burton, Rosemary i Cavendish, Richard (2003). Wonders of the World: 100 Great Man-Made Treasures of Civilization. Sterling Publishing Company, Inc., ISBN 1-58663-751-7
  3. ↑ Núñez, J. Agustín (Ed.). (2002). Muslim and Christian Granada. Edilux. ISBN 84-95856-07-7.


Linki zewnętrzne

Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Hiszpanii

Kulturowe
Przyrodnicze
Kulturowe i przyrodnicze
Niematerialne

Hiszpania

  1. ↑ Wspólnie z Portugalią
  2. ↑ Wspólnie ze Słowenią
  3. ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami
  4. ↑ Wspólnie z Francją