Główne Archiwum Indii

Appearance przypnij ukryj Katedra, Alkazar i Główne Archiwum Indii w Sewilli
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Hiszpania

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, II, III, VI

Numer ref.

383

Region

Europa i Ameryka Północna

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

1987
na 11. sesji

Położenie na mapie SewilliMapa konturowa Sewilli, w centrum znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”Główne Archiwum Indii w SewilliGłówne Archiwum Indii w Sewilli
Położenie na mapie HiszpaniiMapa konturowa Hiszpanii, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”Główne Archiwum Indii w SewilliGłówne Archiwum Indii w Sewilli
Położenie na mapie AndaluzjiMapa konturowa Andaluzji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Główne Archiwum Indii w Sewilli”Główne Archiwum Indii w SewilliGłówne Archiwum Indii w Sewilli
Ziemia37°23′05,7″N 5°59′35,1″W/37,384917 -5,993083
  1. ↑ Oficjalna nazwa wpisana na listę UNESCO
  2. ↑ Oficjalny podział dokonany przez UNESCO

Główne Archiwum Indii – budynek w Sewilli w Hiszpanii. Utworzono w 1785 z woli króla Hiszpanii Karola III, w celu zgromadzenia w jednym miejscu dokumentów dotyczących hiszpańskich kolonii, do tej pory rozproszonych w trzech miastach: Simancas, Kadyksie i Sewilli. Za realizację projektu odpowiedzialny był ówczesny minister ds. kolonii José de Gálvez y Gallardo, który na głównego wykonawcę wyznaczył historyka Juana Bautistę Muñoza.

Na siedzibę archiwum wybrano Giełdę Handlową w Sewilli, zbudowaną w latach 1584–1598, za panowania Filipa II przez Juana de Mijares, według planów Juana de Herrera. Archiwum mieści się tam do dziś.

Za utworzeniem nowego archiwum przemawiały dwa argumenty. Po pierwsze, przepełnienie Głównego Archiwum w Simancas, centralnego archiwum Korony. Z drugiej strony, zgodna z duchem Oświecenia potrzeba opisania historii konkwisty i kolonizacji hiszpańskiej, która byłaby odpowiedzią na niehiszpańskie próby podjęcia tego tematu.

W październiku 1785 do Archiwum zaczęły napływać pierwsze dokumenty. Od tej chwili w różnych transzach do Sewilli docierały źródła z najważniejszych instytucji związanych z koloniami, a już wkrótce archiwum stało się najważniejszym zbiorem dokumentów dotyczących administracji hiszpańskiej w Nowym Świecie i na Filipinach. Rok 1760 przyjęto jako cezurę podziału dokumentacji na część administracyjną i historyczną – wszelkie akta sprzed tej daty musiały być wysłane do Sewilli, pozostałe zaś dokumenty instytucje mogły zachować dla celów bieżącego zarządzania.

Dziś archiwum przechowuje ponad 9 km bieżących dokumentacji. To ponad 43 tys. jednostek archiwalnych liczących ok. 80 milionów stron. Wszystkie dokumenty pochodzą z najważniejszych instytucji związanych z hiszpańskimi koloniami:

Tylko niektóre spośród dokumentów pochodzą bezpośrednio z instytucji kolonialnych (Generalna Kapitania Kuby, z XVIII–XIX w., przeniesionych do Hiszpanii po klęsce w wojnie amerykańsko-hiszpańskiej) albo od osób fizycznych związanych z kolonizacją (np. dokumentów z XV-XVIII w. otrzymanych w 1930 r. od 15. diuka de Veragua, bezpośredniego potomka Krzysztofa Kolumba, a także od jednego z ostatnich zarządców Filipin, generała Polavieja czy wicekróla Peru José Abascala).

Archiwum w Sewilli wciąż jest największym zbiorem dokumentów o hiszpańskiej aktywności w Ameryce i na Filipinach. Akta są wyjątkowym źródłem informacji o historii politycznej, społecznej i ekonomicznej, dziejach Kościoła i historii sztuki, a także geografii tych terytoriów. Wiele spośród dokumentów ma bezcenną wartość historyczną: w zbiorach znajdują się m.in. rękopisy Kolumba, Ferdynanda Magellana, Vasco Núñeza de Balboa, Ferdynanda Cortesa, Francisco Pizarro. Co roku tysiące badaczy korzystają ze zgromadzonej tu dokumentacji.

W 1987 Archiwum (wraz z katedrą, alkazarem i wieżą Giralda w Sewilli) zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Przypisy

  1. ↑ WładysławW. Stępniak WładysławW., Pobyt w Archiwum Narodowym Indii, „Archeion”, 96, 1995, s. 98-111 .
  2. ↑ JerzyJ. Cepik JerzyJ., Krzysztof Kolumb, wyd. 1, Katowice: Wydawn. "Śląsk, ", 1981, ISBN 83-216-0200-2, OCLC 9918520  .brak strony (książka)
Obiekty z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w Hiszpanii

Kulturowe
Przyrodnicze
Kulturowe i przyrodnicze
Niematerialne

Hiszpania

  1. ↑ Wspólnie z Portugalią
  2. ↑ Wspólnie ze Słowenią
  3. ↑ Wspólnie z Albanią, Austrią, Belgią, Bośnią i Hercegowiną, Bułgarią, Chorwacją, Czechami, Francją, Macedonią Północną, Niemcami, Polską, Rumunią, Słowacją, Słowenią, Szwajcarią, Ukrainą i Włochami
  4. ↑ Wspólnie z Francją
Laureaci Nagrody Erazma
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Kontrola autorytatywna (archiwum):Encyklopedia internetowa: