W dzisiejszym świecie Heinrich Reuss von Plauen stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum ludzi. Czy to ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, wpływ na kulturę, czy też znaczenie na polu akademickim, Heinrich Reuss von Plauen stał się powracającym tematem rozmów w różnych kręgach. Od swoich początków do dzisiejszego znaczenia, Heinrich Reuss von Plauen wywołał niekończące się debaty i refleksje, które nie tylko wzbogaciły wiedzę na ten temat, ale także wywołały znaczące zmiany w różnych aspektach życia codziennego. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Heinrich Reuss von Plauen, analizując jego różne aspekty i zastanawiając się nad jego znaczeniem w dzisiejszym świecie.
![]() | |
![]() Herb wielkiego mistrza Heinricha Reuß von Plauen | |
wielki mistrz zakonu krzyżackiego | |
Okres |
od 1469 |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
ok. 1400 |
Data śmierci |
1470 |
Przyczyna śmierci |
udar mózgu |
Miejsce spoczynku |
Katedra Matki Bożej i św. Wojciecha w Królewcu |
Heinrich Reuss von Plauen (niem. Heinrich Reuß von Plauen, ur. ok. 1400, zm. 1470 w Morągu) – 32-gi wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1469–1470. Pierwszy wielki mistrz, składający hołd lenny królowi Polski.
Pochodził z Turyngii z bardzo rozgałęzionej rodziny von Plauen. Był siostrzeńcem Ludwika von Erlichshausena. Do zakonu krzyżackiego wstąpił w młodym wieku. Początkowo był bratem w jednym z domów zakonnych w Niemczech. Do Prus przybył w latach 20. XV w. Objął tam funkcję wójta tczewskiego[1].
W 1433 został komturem Bałgi, w 1440 wójtem Natangii. Od 1441 roku pełnił urząd wielkiego szpitalnika i komtura elbląskiego. Jako siostrzeniec wielkiego mistrza szybko zdobywał wpływy i pozycję. Faktycznie to on był zwierzchnikiem zakonu krzyżackiego w czasach Ludwika von Erlichshausena.
W trakcie wojny trzynastoletniej objął dowództwo nad armią wykazując się dużymi zdolnościami dowódczymi. Wsławił się zwycięską bitwą pod Chojnicami, oraz odbiciem z rąk Związku Pruskiego Königsberga i Prus Dolnych. Po pokoju toruńskim 1466 roku został komturem pasłęckim[1].
Po śmierci wuja w 1467 objął namiestnictwo nad zakonem. Osiadł w Morągu i oczekiwał na dalsze posunięcia króla polskiego, zwlekając z zebraniem krzyżackiej kapituły generalnej. Naciskany przez Kazimierza IV Jagiellończyka zwołał ją do Królewca w 1469[2].
Jego wybór na wielkiego mistrza był tylko formalnością, 15 października 1469 roku dostojnicy zakonni jednogłośnie obrali go zwierzchnikiem zakonu. Niezwłocznie po wyborze udał się na sejm do Piotrkowa, gdzie 1 grudnia 1469 złożył hołd lenny przed królem polskim. W drodze powrotnej z Polski do Prus zaniemógł i doznał paraliżu, który uniemożliwił mu dalszą podróż. Zmarł na zamku w Morągu 2 stycznia 1470[1][2].
Pochowany został w katedrze w Królewcu.